Flierefluitend over de weg

Om zeven uur vanmorgen zat ik weer in de taxi op weg naar mijn startpunt. Ik heb vanaf Rubiaes een wondermooie route gelopen in prachtig zonnig weer. Eerst een klein stukje omhoog, daarna een lange afdaling met telkens uitzicht op de vallei van de rivier. Heel erg mooi. De weg was ook goed, ik liep over veel stukken van de Romeinse weg XIX, die ooit de ‘snelweg’ van noord naar zuid was. Deze weg loopt best makkelijk, beter dan dan de Middeleeuwse. Dit zijn ook kinderkopjes, maar veel gladder. En je komt steeds oude Romeinse bruggen tegen, erg leuk.
Ik heb vandaag weer veel pelgrims gezien: Franstalige Canadezen, Amerikanen, een Vlaams-Nederlands stel, Duitsers en Portugezen. De Portugezen hadden op het weerbericht gezien dat het in Santiago deze week ging regenen. Nou, dat zie ik dan wel, voorlopig is het hier verpletterend mooi weer met een graadje of 25, het is echt genieten!
Ik zei tegen een Portugees meisje dat alles zo goedkoop is hier. Zij vertelde toen dat het minimumloon in Portugal € 485 is en dat je daar, ook met de lage prijzen, gewoon niet van rond kunt komen. “In de Algarve is alles veel duurder, bijna net zo duur als bij jullie. Daar komen wij dus nooit, want dat kunnen we niet betalen”, zei ze. Met andere woorden: wij hebben nog niet veel te mopperen.
Onderweg heb ik toen maar alle café’s die ik tegenkwam, even aangedaan om de klandizie te bevorderen. Ik had heel weinig in mijn rugzak, dus ik ben vandaag flierefluitend over de weg gevlogen. Zo flierefluitend, dat ik zelfs nog een Duitse mevrouw moed heb ingesproken. Die zag het echt niet meer zitten, ze kon niet meer en ze wilde niet meer. Dus ik zei dat ze gewoon elke dag wat minder kilometers moest lopen en heb haar ingefluisterd dat ze ook best een stukje met de bus kon gaan, maar ze keek zo geschokt dat ze dat wel niet zal doen. Zo zie je weer eens het verschil tussen volken: een Duitse kijkt geschokt bij zo’n voorstel, een Spanjaard vindt het achterlijk als je dat hele eind gaat lopen. En de Nederlander zit daar tussenin: je moet lopen, maar af en toe een beetje smokkelen mag.
Nu zit ik dus weer in Valenca en morgen ga ik de grens over naar Spanje en laat ik Portugal achter me. Ineens ben ik dan dus een uur kwijt, want dan moet mijn horloge een uur vooruit. Dan ben ik weer ‘bij de tijd’. En morgen is het juist een lange route, meer dan 30 km. Ik denk niet dat ik dat ga doen, volgens mij kan ik eerder onderweg in een dorp overnachten. Ik loop nu lekker en wil dat graag zo houden!
Ja mensen, het begint alweer op te schieten, wat gaat het allemaal toch vlug voorbij.

2 gedachten over “Flierefluitend over de weg”

  1. Ja, ja, geniet nog maar, want voor je het weet zit je weer achter of voor je bord met gekookte aardappelen.
    Maar dan krijgen we nog een mooie nazomer en kun je hier ook nog heerlijke wandelingen maken.
    Theo, groetjes ook van Ton

  2. Neem het er nog van! Hier is vanmorgen een dichte mist en is er dus niet veel te zien. Geniet jij daar maar, zodat wij weer van je verhalen en plaatjes kunnen genieten als we het weekend in Hellendoorn zijn.

Reacties zijn gesloten.