Categoriearchief: 2006: Peellandpad

Van St. Anthonis naar Overloon

Vannacht heb ik geslapen bij de familie Verdaasdonk in St. Anthonis. Na een groots ontbijt waar veel nog niet genoeg was, ben ik vertrokken om half tien. Ik kreeg voor onderweg, behalve goede raad over de te volgen route, ook nog een lunchpakket mee met sinaasappel en peer uit eigen boomgaard. Heel aardige mensen en mevrouw Verdaasdonk vroeg mij bij het vertrek nog om haar een kaartje te sturen uit Santiago de Compostela, als ik daar mocht aankomen.
Omdat het redelijk weer was, dat wil zeggen geen regen, ben ik in de richting van de Maas gelopen via Boxmeer. Langs de Maas is een beschermd natuurgebied, de Maasheggen. Daar had ik geen kaart van en ik ben er dan ook compleet de weg kwijtgeraakt. Uiteindelijk stond ik voor een veerpont over de Maas. Weer omgekeerd en richting Vierlingsbeek gelopen. Die plaats kende ik nog van het Pieterpad. Vanaf Vierlingsbeek heb ik de gewone asfaltweg genomen richting Overloon waar wij een huisje gehuurd hadden voor het weekend. Onderweg toch nog een aantal buien gehad, maar niet meer zo erg als woensdag.
Uiteindelijk heb ik ca 22 km gelopen en ben ik om half drie aangekomen in Overloon waar Gery al stond te wachten. Einde van de trainingswandeling.

Blaren

Bij aankomst was ik wel blij dat ik mijn schoenen uit kon doen, maar dat had ik beter kunnen doen zonder de controlerende blikken van Gery. Want de nagel van de grote teen rechts zal er waarschijnlijk af gaan en ik had een beetje bloed aan de sok van een blaar aan een van de andere tenen. Jullie begrijpen dat er op duidelijke wijze getwijfeld werd aan mijn gezonde verstand door Gery.
Ondanks het wisselvallige weer en het probleempje met de rechterschoen heb ik het toch geweldig naar mijn zin gehad. Inmiddels heb ik al een afspraak gemaakt met de schoenmaker zodat daar iets aan gedaan zal worden. Aan het weer kan ik niets doen en regen zal ik ook wel krijgen onderweg naar Santiago. Dus dat is het probleem niet. In principe zal het dus echt gaan gebeuren. We zien wel hoe ver ik kom.

Nog niet St. Jacques, maar wel St. Anthonis

Vanmorgen toen ik vertrok regende het een beetje, onderweg had ik een paar buien, maar verder is het droog gebleven.
Ik ben dus vandaag van de route afgeweken, omdat ik naar St. Anthonis wilde. Mijn gastvrouw vanmorgen wist een route door de bossen en nu heb ik vandaag toch een schitterende route gehad! Niet alleen bossen, maar ook een groot stuk heide, het was veel mooier dan het ‘officiële’ Peellandpad dat ik tot vandaag heb gevolgd. Het was maar 15 km, dus ik heb het vandaag heel rustig aan gedaan. Ik ben vaak even gestopt en heb veel gefilmd, want daar is gisteren met al die regen niets van gekomen.
Ik heb nu wel een paar blaren, maar ik heb er nog niet één door hoeven prikken, dus dat valt alles mee. Met de enkel gaat het ook prima. Eigenlijk heb ik nu nog de meeste last van mijn grote teen aan de andere voet. Dus als ik terug ben, moet de orthopedische schoenmaker daar nog maar even naar kijken.
Ik was lekker bijtijds in St. Anthonis. Ik verwachtte een gehucht, zo van vier huizen op een kruispunt en dat is het dan. Maar St. Anthonis is gewoon een heel leuke plaats, met een echt centrum, een brink en zo, hartstikke gezellig! Dus daar ga ik straks eten in het eetcafé, dat ik gezien heb en dat volgens mijn gastvrouw van vandaag goed is. En het is maar 1,5 km lopen naar het dorp en terug, dus die stap ik even onder mijn schoenen weg.
Voor morgen heb ik twee alternatieven. Als het slecht weer is, loop ik rechtstreeks naar Overloon over de verkeersweg. Dat is maar 10 km, dus lekker snel en kort, maar niet leuk!
Dus als het weer een beetje meezit ga ik nog een ommetje wandelen langs de Maas en dan wordt het 20 km. Ik heb het nog steeds heel erg goed naar mijn zin en ben dan nu nog wel niet bij St. Jacques, maar in ieder geval al bij een heilige: St. Anthonis!

Sint-Anthonis-web

Regen, regen, regen

Regen-web

Vanmorgen heb ik afscheid genomen van mijn gastvrouw. Zij doet een soort massage om mensen weer in evenwicht te brengen of zoiets. In ieder geval heeft ze me gezegd dat ik haar kan bellen als ik onderweg ben naar Santiago en het even niet meer zie zitten. Zij kan me dan via de telefoon weer in evenwicht brengen, dus er kan me niets meer gebeuren eigenlijk.
Toen ik wegging, was het niet helemaal droog, maar ik hoefde geen poncho aan. Toen begon het te regenen, steeds harder te regenen en heel hard te regenen. En dus liep ik te lopen zogezegd zonder veel van de omgeving te kunnen zien. Ja, toen dacht ik wel even: “Stel je voor dat dit een week gaat duren?” Dat loopt natuurlijk minder aangenaam, vooral als je dan ook nog verkeerd loopt (natuurlijk) en een omweggetje van een half uur hebt. Ik liep natuurlijk met mijn poncho aan, dus bovenin blijft het wel droog, maar onderaan wordt je broek erg, erg nat!

Om vier uur kwam ik in Venhorst aan en werd daar zo hartelijk ontvangen dat ik de nattigheid meteen weer vergeten ben. Mijn broek hangt te drogen in de keuken en mevrouw Donker heeft heerlijk voor me gekookt en nu ben ik weer helemaal ‘boven Jan’. Geer had medelijden en vroeg of ik het niet zat was. Nou, helemaal niet, ik vind het nog steeds erg leuk! Je beleeft elke dag iets anders.
Morgen ga ik het Peellandpad verlaten, want er is alleen een overnachtingsplaats zo’n 30 km van de route verwijderd en dat lijkt me toch wel wat veel. Dus ik heb een route uitgestippeld door de bossen naar St. Anthonis en dat is dus het doel voor morgen. Dan is het nog maar 15 km naar Overloon, waar we het komend weekend een huisje hebben gehuurd, dus dat wordt een vroegertje vrijdag.
Met mijn enkel gaat het nog steeds goed, ik heb alleen een spier in mijn linkerknie, die een beetje gevoelig is, maar dat hoort er allemaal bij en is niets bijzonders.

Van Heeswijk-Dinther naar Nistelrode

Vanmorgen was het prachtig weer en zo warm, dat ik met mijn jas open heb gelopen. Op een gegeven moment loopt de route langs een fietspad en komt er een man met een grote baard naast me fietsen, die vraagt: “Ha, bent u onderweg?” Als ik vraag wat hij bedoelt, zegt hij: “Naar Santiago natuurlijk”. Hij vertelt, dat hij zelf al drie keer naar Santiago is gelopen, maar nu de volgende keer op de fiets gaat en dan daarmee het kankercentrum in ’s-Hertogenbosch wil sponsoren. Voor hij weer op de fiets stapt, belooft hij me te bellen, voordat ik vertrek, om me Gods zegen toe te wensen.
Een eindje verder kom ik een oude man tegen, die ook al vraagt of ik al ‘onderweg’ ben. Die heeft al vier keer het Pieterpad gelopen, is naar Santiago geweest, maar na een hartaanval “kan het natuurlijk niet meer”, zegt hij spijtig. Ook van hem krijg ik Gods zegen, dus met die zegen zit het wel goed, of liever gezegd loopt het goed, want het lopen gaat goed en wat belangrijker is…. mijn enkel houdt zich tot nu toe ook goed. Als het zo blijft, durf ik het wel aan.

Het is trouwens opvallend dat zo’n tocht naar Santiago hier veel meer leeft dan in bijvoorbeeld Zaandam. Ik ging even koffiedrinken en appeltaart eten in een bezoekerscentrum en de man achter de balie wilde ook alles erover weten. “Ik loop wel elk jaar de Kennedytocht, maar ja, dat is maar een dag en een nacht en ik zou wel eens wat meer willen”, zei hij.

Koffie-met-peperkoek-web Vanmiddag heb ik de zon niet meer gezien, maar het is hier mooi, ik liep lekker en om half vier kwam ik al bij mijn gastvrouw voor vanavond in Nistelrode aan, die mij opwachtte met koffie en een Brabantse peperkoek. Het was vandaag niet zo’n lange tocht, 18 km en om dat goed te maken, ben ik na de koffie nog maar even tandpasta, sigaren en een washand gaan kopen, 3 km heen en 3 km terug. De tandpasta en de sigaren heb ik en ik heb er meteen maar gegeten, maar de washand heb ik nog niet. Maar wat zou dat? Ik vind het tot nu toe genieten!!!!

Vertrek in de sneeuw

Theo-vertrekt-web

Ik had niet verwacht in mijn korte broek te kunnen vertrekken, maar ik had er toch ook niet echt op gerekend dat ik door een pak sneeuw zou moeten waden. Maar ja, zo gaat dat. Ik vertrok om negen uur vanmorgen naar de trein, maar miste de trein van kwart over negen en moest dus een half uur wachten. Toen bleek dat ik in Zaandam over moest stappen. In Amsterdam bleek dat er spoorproblemen waren in Utrecht, zodat de treinen via Hilversum reden. En zo arriveerde ik pas tegen twaalven in ’s-Hertogenbosch.

Op het station snel even iets eten en vervolgens op weg. In ’s-Hertogenbosch liep ik om te beginnen verkeerd, wat me ongeveer een half uur kostte. Maar als je eenmaal buiten de stad bent en de stad ziet liggen, is het wel erg mooi. Onderweg waren er af en toe nog sneeuwbuien, maar dat was goed te doen en ik heb zelfs de zon gezien! Het was een mooie route met allemaal kastelen. Om kwart over vier kwam ik bij mijn eerste gastvrouw in Heeswijk-Dinther aan. Op de stappenteller staan nu 29.000 stappen en ik heb 812 calorieën verbruikt. Als ik straks ga eten, betekent dat nog een wandeling van zo’n 3 km en na het eten weer dezelfde afstand terugwandelen natuurlijk, maar met mijn enkel gaat het tot nu toe prima, dus geen zorgen.

Van Pieterpad tot Peellandpad en verder?

Pieterpad-webPijl-webPeellandpad-webPijl-webCamino-de-Santiago-webVraagteken-web

Om uit te proberen of het wandelen mij zou bevallen, heb ik in september 2004 in 21 dagen het Pieterpad gelopen. Geweldig was dat!! Ik was meteen verslingerd aan dit wandelen met rugzak en tent. Alleen kreeg ik in Limburg een probleempje met mijn linkerenkel, die aan het einde van de dag erg dik en pijnlijk werd. Na terugkomst dus naar de orthopedisch chirurg, die een kijkoperatie uitvoerde. Hoewel de bedoeling was dat ik daarvan zou opknappen, gebeurde het tegendeel: de enkel werd steeds stijver. Kortom, na een jaar dokteren heb ik aangepaste schoenen gekregen. Nu gaat het goed, zolang ik mijn schoenen maar aanheb. Ik heb ze in januari gekregen en daarna heb ik er zo vaak mogelijk mee gelopen en verschillende tochten hier in de omgeving gemaakt met een min of meer gevulde rugzak. Ik ben van plan begin maart een deel van het Peellandpad te lopen en daar hangt dan van af of ik inderdaad op weg ga naar Santiago om mijn oude droom waar te maken.