Gisteravond werd ons meegedeeld dat wij om acht uur weer water zouden hebben. Ik dacht nog: “Nou, dat zal wel iets ervoor of erna zijn”, maar nee, klokslag acht uur was er weer water. En klokslag twaalf uur middernacht was er geen water meer. Vanmorgen om half zeven was er geen water, dus ik wilde al vies de deur uit, maar nee, hup, om zeven uur was er weer water. Ze zijn hier aan de waterleiding bezig en dus wordt het water af en toe afgesloten. Hier maakt niemand er een probleem van, want op het plein is een hele grote bron en daar komt iedereen jerrycans met water halen. Het is er hartstikke gezellig, de vrouwen tappen water en de mannen leveren commentaar.
Dus ik kon vanmorgen uiteindelijk toch nog schoon de deur uit. Het was bewolkt en wat frisjes, dus ik vertrok met lange broek en jas aan, maar na een kwartiertje ging de jas weer uit en werden de pijpen afgeritst, want toen was het weer heerlijk weer.
En het was een zalige dag (als pelgrim mag je best ‘zalig’ zeggen), een van de mooiste dagen. Een schitterende route langs een riviertje, door het dal en over de heuvels. Prachtig gewoon. Boven de heuvels hingen donkere wolken, maar het is droog gebleven en 20 km later, aan het begin van de middag, ben ik gearriveerd in Padron. Ik zit hier in een pension en je kunt merken dat we steeds dichter bij Santiago komen, want de prijzen stijgen, ik moet nu € 40 betalen voor een kamer. Wel met bad en zo, dus voor onze begrippen nog niet duur, maar hier is dat prijzig.
Het verhaal gaat dat in Padron Jacobus voor de eerste keer is gearriveerd in zijn bootje. De steen, waaraan hij zijn bootje heeft vastgelegd, was een altaarsteen voor Neptunus en die steen staat er nog steeds. Men heeft er een kerk overheen gebouwd. Kijk, je moet hier wel een waar geloof hebben, want die steen staat namelijk 10 meter boven het niveau van de rivier en behoorlijk landinwaarts. Er staat een replica aan de oever van de rivier en die plaats lijkt mij eigenlijk een stuk logischer. Maar ja, wie het geloof niet heeft…
Ik wilde natuurlijk de echte zien, maar de kerk was dicht.

Toen ben ik eerst maar een stempel gaan halen in de herberg naast de kerk. Ik vroeg aan het meisje of de kerk nog open ging en ja hoor, vanavond om half acht gaat hij open. Nou verdenk ik ze er gewoon van dat er dan ook een dienst in de kerk is en dat dit een handig trucje is om mensen in de kerk te krijgen. Maar ik ga er braaf heen en zie wel of ik dan in de kerkdienst beland.
Het is zo leuk om te zien hoe ze af en toe een handigheidje verzinnen om de regels te ontduiken. Ik kreeg van het meisje twee stempels in mijn credencial, maar twee verschillende. Toen ik vroeg waarom ze twee verschillende stempels gaf, keek ze me uiterst verbaasd aan en zei: “Bij de aankomst in Santiago moet je van de laatste 100 km toch twee stempels per dag hebben?” Dat klopt ook, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat je die stempels op een en dezelfde plaats krijgt. Heerlijk land toch?
Ik geniet ook van de verschillen tussen de verschillende landen. Dat uit zich in van alles en nog wat. Ik zat met een paar Duitsers te praten en vertelde dat ik de camino meerdere keren had gelopen en dat ik de eerste keer van huis was vertrokken. Dan is altijd de vraag: “Hoeveel kilometers heb je dan gelopen?” Ik zeg dan nonchalant: “Ongeveer 3200″. De reactie van Italianen, Spanjaarden, Fransen is dan altijd: “Oh, zo veel? Wat een eind!” en kijken gepast eerbiedig, dus spelen het spel mee. De Duitsers willen weten of het echt waar is en gaan uitrekenen of het aantal kilometers wel klopt. Die vragen dus: “Hoe ben je dan gelopen?” Leuk is dat toch.
Nu zit ik hier in het zonnetje op een bankje mijn sigaartje te roken in een wondermooie tuin. Het staat hier vol met palmen en prachtige, bloeiende bloemen, zwager Cees zou hier zijn ogen uitkijken.
Morgen nog 24 km, dan ben ik in Santiago en is het doel weer bereikt!! Als je wilt en het geduld hebt om een paar uur achter je PC te zitten, kun je me via een webcam zien arriveren. Ga dan eerst naar
http://www.santiago.nl/index.php, dan kom je op de site van de vereniging Sint Jacob, Klik bij: websites op de camino op meer informatie en dan kun je Santiago opzoeken. De Praza de Obradoire is het plein waar ik aankom en op de Praza de Quintana is de heilige deur. Het is al een wonder op zich als je me ziet, hoor!
Zondag blijf ik dan in Santiago en maandag vertrek ik weer naar Fisterra (toch maar, het hoort er toch bij). En als alles gaat zoals het moet, neem ik dan vrijdag 1 oktober het vliegtuig naar huis en is het helaas weer voorbij.