Le chant des pèlerins

10,08 km – 14.395 stappen / totaal 1761,21 km – 2.535.920 stappen

Nou, dat was een kort wandelingetje vandaag, maar 10 km. Vannacht heeft het stevig geonweerd en toen ik vanmorgen vertrok, regende het. Het was wel lekker, want het was niet warm meer. Na tweeëneenhalf uur was ik al in Conques.

Conques-web

Conques ligt in een heel diep, klein en smal dal. Ik stond bovenop de berg en ik zag dus heel diep beneden me Conques liggen. Vanaf die hoogte zie je dan eigenlijk alleen daken en drie torens, die daar bovenuit steken. Dat was een heel erg mooi en indrukwekkend gezicht. De afdaling is heel steil, maar op die manier loop je er echt naar toe, je ziet alles steeds groter worden. Het was prachtig. En toen ik eenmaal beneden was, werd het weer mooi weer.
Ik heb mijn tentje opgezet en ben eerst eens goed gaan eten. Vanmiddag heb ik een beetje rondgelopen, heb vervolgens mijn wasje gedaan, lekker voor de tent gelegen, een beetje geslapen en een pizza gegeten. Kortom, relaxen dus. Mijn voeten zien er nog steeds heel redelijk uit, zeker als je dat vergelijkt met anderen. Jacques gaat morgen naar huis, hij kan niet meer. Dat is ook geen wonder, want als je zijn voeten ziet: een en al blaren en overal open plekken. Hij heeft drie jaar geleden het stuk in Spanje gelopen en had toen nergens last van, maar nu gaat het echt niet meer. Dat is wel erg jammer natuurlijk.

Na de pizza was het tijd voor de mis. Ik moet zeggen, dat ik daar dit keer erg van genoten heb. Er waren zo’n vijfentwintig pelgrims. We werden met zijn allen voor het altaar geroepen en moesten één voor één onze naam zeggen. Toen kregen we de zegen in het Frans en in het Duits. Iedereen kreeg vervolgens een boekje met toepasselijke teksten, ieder in zijn eigen taal. Ik kreeg dus de Nederlandse versie. Daarna moesten we gezamenlijk de ‘Chant des pèlerins’ zingen (nou ja, zingen? De anderen zongen en ik bromde mee) en dat doet je toch echt wel iets. (Voor wie het interesseert: de tekst staat op de pagina ‘Gedcihten’). Tenslotte moesten we het Salve Regina doen en daar ben ik dan eigenlijk toch net iets te protestant voor. Ze maken er een hele show van, met lichten die uit en aan gaan, enz. Maar al met al was het wel een belevenis.

Heel toepasselijk ben ik door de Rue Jacques gelopen en nu zit ik op de trappen van de kerk te wachten tot het droog is, want het hoost werkelijk uit de lucht. Een mooie gelegenheid om even te bellen, maar de andere pelgrims moeten ook even commentaar leveren en Geer de groeten doen. De Amerikaanse roept naar Gery dat ik erg vermagerd ben, wat natuurlijk onzin is, want ze heeft me nooit gekend, dus kan ze dat niet weten. Maar het tekent wel een beetje de sfeer onderling. Iedereen praat met iedereen, alle nationaliteiten vinden elkaar en dat is echt geweldig!
Genoeg geluierd, naar bed en dan morgen er weer tegenaan!

Een gedachte over “Le chant des pèlerins”

  1. Theo,
    Tussen de regels van alle verhalen door blijkt toch wel duidelijk dat je zo langzamerhand een echte pelgrim aan het worden bent.
    Heerlijk dat je nog steeds geniet van je wandelingen en ontmoetingen. Geniet nog even van Conques, een reisdoel op zich. Jinze geeft hoog op van een restaurant direct tegenover de kerk, “maar dat zal Theo zelf ook wel weten”.
    Hartelijke groeten uit een zomers Nederland.

Reacties zijn gesloten.