Vanmorgen kon ik uitgebreid uitslapen, want ik kon toch niet weg. Dus ik heb het ervan genomen, heb uitgebreid ontbeten en ben toen lekker lui op een terras gaan zitten. Ik heb ansichtkaarten gekocht, maar toen ik op het postkantoor postzegels ging halen, kreeg ik te horen: “Nee, die verkopen we niet meer, dan moet je bij een tabac zijn”. In Holland klagen we erover dat er geen postkantoren zijn, hier zijn ze nog wel, maar de meest elementaire zaken als postzegels verkopen ze dus niet meer. Helaas zijn alle tabacs vandaag gesloten. Op het terras gezeten wilde ik ze toen maar vast gaan schrijven, maar toen had ik de adressenlijst niet bij me en was te lui om die te gaan halen. Je ziet, ik heb het er dus echt van genomen.

Om half twaalf ben ik maar vast schoenmakerwaarts gegaan en ja, mijn schoenen waren al klaar! Ze zijn keurig gerepareerd voor maar € 8 en ze lopen weer prima. Dus snel mijn rugzak gehaald, wat broodjes voor onderweg gekocht en aan de wandel. Toen ik vertrok was het nog mooi, zonnig weer. Ik moest nog wel een stukje omhoog, maar dan komt de laatste heuvel en als je daar bovenop bent, zie je ineens een heel ander landschap. Heel bijzonder is dat, alle bergen zijn ineens verdwenen, het landschap is alleen nog een beetje glooiend. Dat loopt natuurlijk wel een stuk makkelijker, temeer daar het ging regenen. Je weet hoe dat gaat: eerst een paar spetters, waarbij je denkt: “Dat is zo wel over”, dus je loopt door. Dan gaat het iets harder regenen, maar je blijft optimistisch. Dan gaat het nog harder regenen en wordt het tijd voor de poncho, maar eer je die dan gepakt en aangetrokken hebt, ben je al nat natuurlijk. Het heeft niet al die tijd hard geregend, maar echt droog is het niet meer geworden.

Om zes uur was ik hier in Cardenosa Gottarrendura. De naam doet heel wat vermoeden, in werkelijkheid is het een dorp van honderdtien inwoners, maar wel het dorp waar de ouders van onze heilige Theresia hebben gewoond. Uiteraard is het huis nu een museum. Verder zit ik nu in de allermooiste herberg tot nu toe, samen met een Belg en twee Spanjaarden, allemaal wandelaars. Dus dat is wel gezellig. Ik ga straks eten in de enige bar die het dorp rijk is.
Kortom, alles naar wens en op het stadhuis hier op het plein hangt een bordje dat de camino naar Santiago nog 500 km is. Dus ik ben al over de helft.