De camino van de eenlingen

kathedraal-Avila-web De kathedraal van Avila

Het regent vandaag, dat wil zeggen: af en toe is er een klein buitje, maar hier in Spanje is dat erg en komen onmiddellijk overal de paraplu’s tevoorschijn. Overigens, tijdens mijn rondrit met het treintje vertelde men dat de gemiddelde zomertemperatuur hier in Avila maar 20 graden is. Dat komt omdat de stad zo hoog ligt. Dat is ook duidelijk te zien, als je op de muur staat kijk je overal de vlaktes in. Een mooi gezicht. Avila is echt een prachtige stad. Binnen de muren zijn heel ruime pleinen en er is zelfs een park in. De straten zijn hier ook niet zo middeleeuws smal. Het is echt een koningsstad.
Vanmorgen zag ik bij de kathedraal een pelgrim, die heb ik aangesproken. Dat doe je dan natuurlijk als pelgrim zijnde. Het bleek een Vlaming te zijn, dus we konden Nederlands spreken. We staan daar even te praten en opeens komt er een hele dikke man bij ons staan met een petje op van de vierdaagse van Nijmegen. Een Hollander dus. Die deed lustig mee aan het gesprek en wilde van alles weten. Het wemelt hier echt van de Nederlanders, ik wist helemaal niet dat er zoveel Nederlanders naar deze stad gaan.
De pelgrims die ik hier tegenkom, zijn het allemaal roerend met elkaar eens: “Het is heerlijk om alleen te lopen”. Je hoeft met niemand rekening te houden, je kunt je eigen tempo bepalen en rusten waar en wanneer je wilt. Je ziet op de hele camino ook opvallend veel mensen die alleen lopen of hooguit met zijn tweeën.
De Vlaming en ik hebben samen de kathedraal bekeken. Erg mooi met heel veel versiering, echte Spaanse overdaad, maar het bijzondere is dat de stenen afwisselend donker en wit zijn van nature, dus niet geverfd of zo. Dat geeft een heel mooi effect.
Voor het eten kon ik nog net even naar mijn schoenmaker. Die ging me opgewekt uitleggen wat hij allemaal ging doen. Ik vond het allemaal best en vroeg langs mijn neus weg of ze dus morgen klaar waren. “Ja”, zei hij, “de elfde” Toen was ik nog geen stap verder. Hij zag kennelijk dat ik er niets van snapte, want hij pakte de kalender erbij en wees de datum aan. Toen bleek dat hij op de maand april zat te kijken in plaats van mei. Dus het raadsel is opgelost en het lag dus niet aan mijn povere Spaans.
Ik heb uitstekend gegeten en toen was het tijd voor de mystiek. De heilige Theresia heeft heel veel mystieke werken geschreven. Ze zat in een klooster, maar werd naar een genezeres gebracht omdat ze ziek was. Daar las ze een boek en kreeg ze de eerste mystieke genade. Vervolgens keerde ze terug naar het klooster, maar raakte schijndood. Dat bleef ze drie jaar en toen genas ze spontaan en volgens haar had Jozef, de vader van Jezus, dat gedaan. Ze ging haar orde, die van de Karmelietessen, hervormen, omdat die verslapt was in de kloosterregels. Haar naaste medewerker, de heilige Johannes van het Kruis, nam de hervorming van de mannelijke tak van de Karmelieten ter hand. Dus die zie je ook overal in Avila. Er zijn zoveel relikwieën van haar, dat ik me afvraag of er nog iets van haar is begraven. Er is zelfs een vinger van haar met een ring eraan. Als nuchtere Hollander stel je er toch je vragen bij. Ik bedoel maar: hebben ze die vinger er meteen maar afgehakt na haar dood?
Goed, voorlopig genoeg mystiek gehad, dus we gaan over tot de aardse zaken, zoals het feit dat ik nieuwe sokken heb gekocht, want die heb ik ergens laten liggen. Dit keer zonder ‘R’ en ‘L’ erop, dus Gery kan tevreden zijn. Die lacht me altijd uit om die letters.
Morgen wordt het een laat vertrek, want ik kan om één uur mijn schoenen pas halen. Maar ik heb ook geen zin om hier nog een dag te blijven, ik wil weer verder!

3 gedachten over “De camino van de eenlingen”

  1. Het is net of je in een sprookje loopt als ik je foto’s zie. Je verzint de ridders, jonkvrouwen en draken erbij en het is compleet!
    Prachtig, hoor en ik hoop dat je schoenen weer lekker lopen.
    Ik zie uit naar je volgende verhaal.

  2. Als al mijn tantes reageren, kan ik niet achterblijven. Ik zit nu in Vietnam en beleef daar ook het nodige, maar iedere dag toch even kijken. Rustig door Spanje lopen is al interessant genoeg, moet ik zeggen. In deze tijd van internet en skype moet je dan gewoon wachten tot de schoenmaker nieuwe zolen heeft kunnen plakken.
    Veel plezier.

Reacties zijn gesloten.