Een saai stuk

Zo, eerst even antwoord op de vragen: Ik heb nog sigaren, de voorraad is een beetje aangevuld. De schoenzolen zitten nog vast. En over te langzaam gaan: er zijn mensen die maar zes weken de tijd hebben, maar daar hoor ik niet bij!!
De voeten doen het ook uitstekend: ik heb geen open plekken en geen blaren.

Het heeft vannacht inderdaad heel erg geonweerd, maar vanmorgen was het weer droog, een paar wolken, maar verder zon. Dat was dan ook eigenlijk het enige voordeel vandaag. Ik liep alleen en dat geeft natuurlijk helemaal niets, als ik toevallig ook niet het allersaaiste stuk van de route tot nu toe had gelopen. Het was gewoon geen leuke route, alleen de eerste 3 km gingen niet langs de autoweg. Niet dat het op die weg zo druk is, maar het loopt gewoon niet leuk. Hele stukken moest ik zelfs over de vluchtstrook lopen.

Goed, daarom niet getreurd, ik ben nu gearriveerd in een dorp met de weidse naam El Cubo de la Tierra del Vino. Nou, ik moet zeggen, de naam van het dorp is groter dan het dorp zelf. Ik kon zelfs geen kerk vinden. In het centrum van het dorp is een heel groot plein, het heet dan ook de Plaza Majore. Op dat plein hoort natuurlijk een kerk te staan, maar er staat alleen een heel groot gemeentehuis, verder niets.

Die kerk zat me niet lekker, want elk dorp heeft een kerk, dus ik ben op speurtocht gegaan en heb uiteindelijk de kerk gevonden, maar aan de rand van het dorp. Dat is wel curieus. Als beloning voor mijn zoektocht mocht ik constateren dat het wegkruis een pelgrim bevat en dat de onderkant van de kerk vol zit met Jacobsschelpen. Dus Jacob heeft het weer een beetje goed gemaakt.

Er is één restaurant, waar ik vanmiddag gegeten heb. Kijk, je moet het ruim zien als ik praat over een restaurant: er is wel een menukaart met een heleboel gerechten, maar die gerechten zijn er niet. Er is één menu en daarmee klaar. Een groter nadeel is echter dat ze zo snel zijn met bedienen, terwijl ik geen haast had.
Enfin, ik heb vanmiddag lekker buiten gezeten in de tuin van de albergue, terwijl mijn wasje vrolijk droog wapperde.
Het loopt nu tegen zes uur en opeens stromen de pelgrims binnen: er is een Nederlands stel, de Fransen zijn er weer, er zijn drie fietsers en een stel, van wie ik de nationaliteit nog niet weet omdat ze er net aankomen, maar ik gok op Engelsen.
Vanavond ga ik niet in het restaurantje eten, want twee keer hetzelfde menu is wat veel van het goede. De kruidenier zal nu zo langzamerhand wel open zijn na de middagrust (Gery dacht dat hij om deze tijd dicht zou gaan), dus ik ga iets te eten voor vanavond inslaan. Dan eet ik vanavond dus gewoon in de albergue.

Bovendien ga ik wat fruit en zo kopen, want morgen zal ik onderweg ook niet zoveel tegenkomen. En om die beide ongeduldige pelgrims daar op de camino Frances een plezier te doen: ik ga morgen 32 km lopen!! Dus wat mopperen jullie nou? Onthaasten, jongelui, onthaasten!

2 gedachten over “Een saai stuk”

  1. Na een heerlijke zonnige week in de Hollandse bergen in Zuid-Limburg (“nou ja, bergen”, hoor ik je al brommen) heb ik eerst al je avonturen moeten bijlezen en dat was me wat, hoor! Maar gelukkig ben ik weer bij en Theo, denk er aan: een goede pelgrim staat bloot aan verzoekingen en een daarvan is saaiheid, dus wapen je ertegen en houd je goede en gelovige humeur, ook al is er van de vele menu’s maar één in de aanbieding en loop je het gevaar daar tweemaal op een dag van te moeten genieten. Overigens alle hulde voor je doorzettingsvermogen Hoedje af!

  2. Je hoeft nu natuurlijk ook niet te gaan overdrijven, eerst maar 10 of 12 km per dag en dan ineens 32 km. Wij willen je echt niet haasten, hoor. Geniet maar lekker, dat doen wij ook. Fijn dat jij de koekoek hebt gevonden!
    Veel succes en plezier.

Reacties zijn gesloten.