De één gaat, de ander komt

24,08 km – 34.399 stappen / totaal 2178,34 km – 3.131.812 stappen

Vanmorgen heb ik Jan naar de bus gebracht en dat was niet echt leuk. Hij vindt het ontzettend jammer om terug te moeten en dat is het ook natuurlijk. Je weet het van tevoren: je komt elkaar tegen, trekt met elkaar op en dan ga je ook weer uit elkaar. Zo gaat dat, maar het is toch iedere keer weer even slikken.

Enfin, ik ben dus alleen verder gelopen. Onderweg kwam ik langs een tuinhek, waaraan een Jacobsschelp hing en terwijl ik daar naar stond te kijken, kwam er een man de deur uit die vroeg of ik koffie wilde. Nou, een bakkie koffie gaat er altijd in, dus ik heb heerlijk bij hen in de tuin gezeten, het gastenboek doorgelezen en een praatje gemaakt. Toen ik daar op mijn gemakje zat, kwam de familie uit Toulon voorbij. Die hoorden mijn stem. Ik zei nog dat het hier ‘niet voor Fransen’ was, maar zij kregen natuurlijk ook koffie. De rest van de weg zijn we toen maar met zijn zessen op stap gegaan. Hun jongste zoon vindt het allemaal ook geweldig en noemt mij ‘Theo de Santiago’. Ze zijn hier allemaal aan het sproeien met van die grote installaties en daar wil hij dan iedere keer onder gaan staan als we er één passeren tot ongenoegen van zijn ouders. Meestal eindigt het ermee dat ze er alle vier onder staan.
We zijn via Arblade de Bas en Barcelonne naar Aire sur l’ Adour gelopen en toen we daar bijna waren, kwam Gery aangereden. We moesten hard zwaaien, anders was ze ons zo voorbij gereden. Dus nu is de pelgrim even een paar dagen met vakantie!