Ik heb weer genoten vandaag. Toen ik vanmorgen vertrok om de stad te bekijken was het al 24 graden, een reden voor de receptioniste om bezorgd te zeggen dat ik maar een vest mee moest nemen, want in de schaduw kon het wel eens koud zijn. Dat viel erg mee, vanmiddag om 4 uur was het 32 graden. Er stond wel een harde wind, dus echte Spanjaarden doen dan een sjaaltje om.
Ik heb eerst de bus genomen om een indruk van de stad te hebben en daarna ben ik aan het dwalen geweest door de oude stad. Het was letterlijk dwalen, want het zijn allemaal kruip-door-sluip-door steegjes, dus je bent zo de weg kwijt. Ze spreken hier Valenciaans, een soort dialect. De straatnamen staan ook in twee talen op de straatnaambordjes, Spaans en Valenciaans. Nou zou dat niet geven, want de Spaanse naam staat ook op de plattegrond. Alleen zetten ze niet steeds bijvoorbeeld eerst de Spaanse naam en dan in dialect, maar wisselen dat ook vaak om. Dus dat is dan even een puzzel. Gelukkig zijn er ook heel veel pleintjes met terrassen, dan kun je even uitrusten en je plattegrond bestuderen.
Er is hier een groot plein, de Plaza de Reina, waar ‘s morgens de zon aan de ene kant staat en ‘s middags aan de andere. Dan zie je opeens de hele meute verrijzen en naar de andere kant van het plein lopen. Dat is wel komisch.
Vanmiddag wilde ik de nieuwe stad bekijken, maar ik was de verkeerde kant uitgelopen, dus die heb ik niet gezien. Maakt niet uit, je kunt toch niet op één dag de hele stad zien. Toen ben ik maar mijn sigaartje gaan roken op de bedding van de rivier, die hier vroeger door de stad stroomde. Je merkt wel dat er hier ook veel armoede is. Ik heb een tijdje zitten kijken naar een man van een jaar of zestig, die in alle afvalbakken op zoek was naar iets te eten. En hij was niet de enige…. Ik heb hem een tijdje gadegeslagen en zag dat hij tegelijkertijd ook iets heel goeds deed, want hij sorteerde netjes papier en plastic. Maar het is wel een triest gezicht, je gunt het niemand.
Ik kwam er vanmorgen achter dat ik mijn scheerkwast en scheerzeep thuis heb laten liggen. Ik stond namelijk mijn gezicht met aftershave balsem in te smeren in plaats van scheerzeep. Ik dacht eerst nog: “Wat is dit voor troep? Het schuimt voor geen meter”. Dus ik had meteen een boodschap te doen in de stad, maar dat viel nog niet mee. Uiteindelijk heb ik ergens in een hoekje nog een tube scheerzeep op de kop kunnen tikken, maar geen kwast. Voor zulke dingen moet je kennelijk niet in de mondaine stad Valencia zijn, ik zal er onderweg wel eentje vinden in een of ander dorp.
Ik zit in een familiehotelletje, de dochters spreken Engels, de ouders alleen Spaans. Ik meldde dat ik morgen tot Almussafes wil komen en of ze een hotel daar wisten. “O, dat haal je makkelijk, je kunt er heel makkelijk met de trein komen”, zeiden ze enthousiast. Toen ik zei dat ik ga lopen, vielen ze bijna om. Wie gaat er nu lopen als je er ook met de trein kunt komen?
Maar goed, ze belden een hotel en daar kon ik terecht voor € 40. “Ja”, hoorde ik toen, “maar deze meneer komt lopen, want hij is een pelgrim, hoor!” en nu heb ik de kamer voor € 30.
Wel leuk dat ik deze winter een cursus Spaans heb gedaan, want al kan ik lang niet alles volgen, af en toe begrijp ik nu een beetje waar ze het over hebben.
Op naar morgen, als de wandeling begint.