17,31 km – 24.723 stappen / totaal 2131,89 km – 3.065.454 stappen
Het was gisteravond heel, heel gezellig. We hebben met zijn allen gegeten: drie Duitse meisjes, het Franse gezin uit Toulon, onze gastvrouw Marie-Pierre met haar man, Jan en ik. We begonnen met een aperitif met iets van notensmaak, we eindigden met Armagnac en daartussen zat ook zo het een en ander. Wat het was, weet ik niet meer, maar het werd steeds gezelliger en op den duur sprak iedereen alle talen. Niet duidelijk is of iedereen ook alle talen verstond, maar we hebben heel veel plezier gehad, het was een groot feest.
Vannacht hebben we ook heel diep geslapen, want ik heb Jan niet horen puffen en hij mij niet horen snurken. En vanmorgen hebben we in een zeer laag tempo ontbeten. Maar… ’s avonds een vent, ’s morgens een vent, dus de schoenen aan, de rugzak om en op weg. Uiteraard na een hartelijk afscheid van onze gastvrouw, die ons overlaadde met wijze adviezen: waar we wel of juist niet moeten gaan slapen, en dat we goed op onze credencial (de stempelkaart) moeten passen. Er schijnen echt mensen te zijn, die zo’n kaart proberen te jatten omdat ze dan goedkoop kunnen slapen.
Het was best lekker weer, af en toe zon en geen wind. Jan en ik hebben een heel stuk over een afgedankt treintraject gelopen. Niet alleen omdat dat makkelijk loopt, maar vooral omdat Jan helemaal bezeten is van treinen. Nu weet ik dus alles over treinen, seinen, smalsporen, enkelsporen en noem maar op. Onderweg kwamen we langs een oud stationnetje, dat weliswaar niet meer gebruikt wordt, maar nog helemaal intact is. Er staat nog een bagagewagentje met een ouwe koffer erop, er zijn twee wachtlokalen, één voor mannen en één voor vrouwen en zelfs de stationsklok loopt nog. Er staan ook nog huisjes van overwegwachters bij de spoorovergangen en halverwege kwamen we zelfs nog een seinpaal tegen, die ze zeker vergeten waren weg te halen. Daar heb ik Jan maar eens op de foto gezet. We zochten naar het eindstation, dat zou in Eauze moeten zijn. We zitten inmiddels in Eauze in een gîte, maar het eindstation hebben we nog niet gevonden. Ik zeg dat het niet meer bestaat, maar Jan beweert van wel, dus waarschijnlijk moeten we straks nog even op zoek. Je ziet, geen dag is hetzelfde.
Je moet tussen de regels door kunnen lezen. Theo krijgt al belangstelling voor treinen en is op zoek naar een station. Zou de volgende stap kunnen zijn dat hij er een stukje in wil rijden? Een pelgrim staat voortdurend aan verleidingen bloot.
Loop ik vandaag in de stad, kom ik een echte pelgrim tegen met een rugzak en stok met daarop de schelp. Ik kon het niet laten om te vragen of hij net op weg was of weer op de terugweg was. Hij heeft vorig jaar het laatste stuk van St.Jean naar Compostela gelopen en had samen met zijn vrouw enkele stukken van de route gefietst. Nu was hij aan het trainen voor de vierdaagse van Nijmegen. Natuurlijk vertelde ik over jouw tocht en hij vroeg me de volgende groet van een onbekende pelgrim over te brengen: Ultreya e Suseya en ik sluit me daarbij aan.