33,09 km – 47.122 stappen / totaal 2381,27 km – 3.421.536 stappen
Hier weer een bericht direct via email. Gisteravond heb ik een pelgrimsmaal gegeten in een restaurant vlakbij het klooster. Er was rekening gehouden met de pelgrimsmis om acht uur, dus het eten was al om zeven uur en dat is vroeg voor Spaanse begrippen. Ik heb heel goed gegeten trouwens. Een pasta vooraf en een truite als hoofdgerecht met frites. Ja, we doen heus wel mee met Europa. Daarna heb ik nog een gezonde Hollandse yoghurt genomen en toen zijn we met z’n allen naar de kerk gegaan.
Er was een mis met acht celebranten, dus heel groots en met een fantastische organist. Aan het einde werden dus alle pelgrims opgenoemd die onderweg waren naar Santiago (dus geen deeltijd-pelgrims) en die kregen de pelgrimszegen in het Spaans, Frans, Duits en Engels. Daarna weer het Salve Regina, zoals ik dat nu al meerdere keren heb meegemaakt. De kenners onder jullie moeten mij nu toch echt nog maar eens gaan vertellen hoe dat in elkaar steekt. Doet men dit elke avond of na elke mis? Overigens maakt het wel echt indruk op me, zelfs als ik het niet helemaal begrijp met dat licht en zo.
Daarna heb ik nog mijn dagelijkse sigaartje gerookt en toen naar bed. De Hollandse leiding doet echt om precies tien uur het licht uit en tot mijn verbazing was het toen ook echt stil. De hele nacht. Vanmorgen werd er door de Amerikanen met waardering over deze Hollandse leiding gesproken: “Je kunt wel zien dat het geen Spanjaarden of Fransen zijn”.
En vanmorgen om precies zes uur ging het licht weer aan. Wat er dan gebeurt: aan alle kanten hoor je de meest vreemde melodietjes uit mobieltjes komen als wekkers. Ook worden mensen gebeld om wakker te worden. Een kakafonie van geluid en activiteiten aan alle kanten, want het lijkt wel of iedereen haast heeft om te vertrekken.
Ik ben om half acht op stap gegaan en heb een ontbijt kunnen scoren zo ongeveer 4 km na de start. Daar zat toen ook iedereen natuurlijk, wat op zich ook wel weer gezellig is. Daarna ben ik weer verder gaan lopen en wie zie ik na twee uur lui langs de weg liggen? Mijn Poolse vriend Christoffer. Hij was ook vroeg vertrokken, maar was nu moe, dus lag even te slapen. Met hem heb ik afgesproken om naar Larrasoana te lopen, maar op dit moment, om vijf uur, is hij daar nog niet aangekomen.
Het is warm, maar niet extreem en het landschap is wel heuvelachtig, maar niet echt bergachtig zoals gisteren. Vanavond eet ik in een klein restaurant hier in het dorp met alle andere pelgrims natuurlijk. En morgen trek ik verder naar Pamplona, de eerste grote Spaanse stad, waar ik hopelijk ook een nieuwe simkaart kan kopen.
Dag Pelgrim,
Een moeilijke en een makkelijke (nou ja!?)weg naar boven. Het doet me denken aan de afbeelding van de smalle en de brede weg (te vinden op de slaapkamer van mijn oude moeder) die, zoals calvinisten weten, duidelijk maakt dat we de beloning slechts deelachtig zullen worden als we kiezen voor de smalle, moeilijke weg. En ziedaar: het is voor de pelgrim op zijn tocht niet anders. De beloning voor het zwaarste komt prompt: je danst over de bergen en je bent onder de indruk van het uitzicht. Langzamerhand gaan de thuisblijvers (althans één van hen, anderen zijn mogelijk sneller) begrijpen waar het echt om gaat tijdens de pelgrimstocht. Ontberingen, keuzen, uitdagingen, grenzen verleggen en overschrijden: dit is geen wandeling meer, dit is (over)leven. Ironie in de vorige zinnen? Geenszins! Ik begin me steeds meer te realiseren dat lichamelijke ongemakken overwonnen moeten en kunnen worden ( een zee die mij trouwens ook al veel te hoog zou gaan), maar dat het er veel meer om gaat de geestkracht te vinden om alsmaar verder te gaan.
En zo is de pelgrimstocht een mooie metafoor voor het gewone leven, waarin verder gaan ook niet altijd vanzelf spreekt en niet ieder gegeven is. En dan, ondanks alle contacten, die ‘alleengang’, dat teruggeworpen worden op jezelf. In het mooie en toepasselijke lied ‘Boven op de berg’, zingt Bram Vermeulen:”Je bent nooit alleen als je samen met je zelf bent”. Jawel, maar dan moet je het wel met jezelf kunnen uithouden en ook dat is niet vanzelfsprekend. Kortom: een prestatie van jewelste, als loper, maar veel meer nog als mens. En wat er verder ook nog komt en gebeurt: met die prestatie feliciteer ik je nu al. Succes verder. Wij zoeken een paar weken de koelte in een noordelijk land en zullen vandaar de Spaanse reis volgen. Het ga je goed!
De tekst van ‘Boven op de berg’ staat op de pagina ‘Gedichten’
Hallo Theo,
We gaan proberen of dit nu ook werkt. Vorige keren lukte het niet, maar de aanhouder wint, dus nog maar eens geprobeerd.
Nou weet ik zo vlug niet wat ik vertellen moet, maar ik wil toch wel even dit kwijt: we hebben diep respect voor je dat je met deze warmte zo ongestoord doorwandelt en geniet van alles wat er om je heen gebeurt.
Blijf veel drinken (dat moeten oudere mensen ….) en stevig doorwandelen.
Geef je ook je nieuwe telefoonnummer even door?
Wanneer je in Santiago aankomt, brand je dan een kaarsje voor me??
Veel succes verder!!
Dag Theo,
De grens over dus, het wordt nu ‘heerlijk’ en straks nog drukker op de camino.
Een antwoord op je vraag rond het Salve Regina. Het is een gebruik in de abdijen dat na het avondgebed er nog een zang of gebed aan Maria gezongen wordt. Dit is elke avond en in de gewone tijd is dit het Salve Regina. Op vele plaatsen is dit gebruik van de monniken overgenomen. In de paastijd wordt ‘Regina Coeli’ dan gezongen.
Ik blijf je verder volgen vanuit Uruguay, hou er de moed maar in.