Vandaag hoefde ik maar 12 km te lopen, dus het kon allemaal rustig aan. Eerst ging de route vrij steil omhoog, toen daalde hij via een mooie route met mijlstenen naar beneden naar de rivier. Er hoefden geen schoenen uit dit keer, want er lag een stenen brug uit 1798. Daarna was het weer flink klimmen geblazen tot Calzada de Bejar toe.
Om twaalf uur waren we gearriveerd in de refugio. Een mooie refugio en vooral het uitzicht hier vandaan op de bergen is schitterend. Nou ja, kijk zelf maar…
Het weer is wat winderig en er zijn wat wolken. Maar de wolken worden afgewisseld met de zon en het is 23 graden, dus prima weer, mijn wasje is alweer bijna droog.
Calzada de Bejar is een piepklein dorp met maar een paar huizen. De hoofdweg is niet bestraat, zo af en toe een keitje en dat is het dan. De vrouwen zitten ’s middags gezellig voor het huis. Ik wist niet dat dit nog bestond. Geweldig om dit weer mee te maken. Er gebeurt eigenlijk niks, toch kom je niet uitgekeken.
Op de kerktoren is een ooievaarsnest en daarin een jong ooievaartje dat nog niet kan vliegen. Een van de ouders vliegt dan weg om eten te halen voor het jong. Als hij (of zij) terugkomt, kleppert de ander luidruchtig. Dan wisselen zij elkaar af en vliegt de ander eruit. Dat is nou emancipatie. Ik heb me laten vertellen dat de ouders, als ze vinden dat het jong oud genoeg is om te vliegen, ze hem (of haar) gewoon het nest uit mikken en dat hij dan niet meer terug mag komen.
De hele middag zaten we met zijn tweeën, maar nu begint het vol te lopen. Eerst de fietsers, die ons vertellen dat ze de Koreanen en de Oostenrijkers hebben zien lopen en dat die er ook weer aankomen.
Wat de sigaartjes betreft, ik heb vijf kleine Havanna’s op de kop weten te tikken. Prima dus. Maar mijn La Paz sigaartjes kan ik nog nergens vinden en dat terwijl ik in het verleden er duizenden naar Spanje heb vervoerd. Maar ik ben al blij dat ik deze heb en in Salamanca zal wel een sigarenwinkel zijn.
Er gaat hier nu een luid gejuich op, want de Koreanen zijn gearriveerd. Dus dat kan weer een gezellige boel worden….
Theo, we moeten iets opbiechten. Je zult omvallen van het lachen, maar ja, dan is dat maar zo. We hebben de tent met toebehoren naar Holland teruggestuurd. De rugzakken zijn nu beduidend lichter. We komen nu zelfs albergues/refugio´s tegen in plaatsen waar er volgens de gids geen zou zijn. Dus, conclusie: onnodig en Theo had gelijk. Je hebt een sigaar tegoed! Hier gaat alles goed, morgen hervatten we de camino weer. We gaan nu de vlaktes op, zoals je weet. Buen camino y ultreia!
Theo, het leven van een pelgrim is toch niet zo rustig als ik altijd gedacht heb. Als ik alles lees wat jij allemaal doen moet op een dag, dan ben ik blij een huisvrouw in ruste te zijn. In de morgen doe ik wat dingen en in de middag ga ik lekker in de zon zitten of zo. Weliswaar zonder sigaartje, maar toch.
Zonder gekheid, geniet er nog maar van met volle teugen en tzt hoop ik alles van je te horen. Groetjes
Theo, van ons de groeten uit St. Jean de Luz, we zijn onderweg naar Burgos en daarna Salamanca, we komen in de richting. Hier heeft het vannacht gestormd en gedonderd, maar we hebben geen schade. We zullen ook nog zoeken naar sigaren…. We hopen woensdag op een camping in Salamanca te arriveren.