Ik heb gisteravond tijdens het diner volop genoten. Allereerst omdat het een uitermate goed restaurant was en het eten overheerlijk, maar ook vanwege het publiek dat er was. Toen ik binnenkwam, zat er een groep Engelsen, zeven mannen en twee vrouwen. Echt zoals Engelsen dan doen: formeel en gereserveerd wordt er gedebatteerd en geproost. Toen kwam er een groep Fransen binnenrollen. Die stortten zich op de vitrine om alles wat daar was, te bekijken en daar hun commentaar op te leveren: “Welke soort ham is het? Waar komen de asperges vandaan?”, etc. Ze begrepen niets van de menukaart, dus hun reisleidster moest alles uitleggen en aan de kok vragen. Uiteindelijk was iedereen aan het eten en toen leek het wel of er opnieuw een Engels-Franse oorlog aan de gang was, waarbij het bij beide groepen erom ging wie het hardst kon lachen. De Fransen zetten alle zeilen bij: gingen steeds meer debatteren over het eten en dat de wijn niet goed erbij paste en ze andere wijn wilden. De Engelsen daarentegen proostten steeds meer en ik dacht op een gegeven ogenblik dat ze ‘God save the queen’ aan zouden heffen. Zover kwam het niet, maar ik heb wel heel veel plezier gehad. Geweldig om daarbij toeschouwer te zijn.
Vanmorgen ging ik weer fris op pad. Ik wilde de eerste kilometers vanuit Barcelos lopen en daarna een taxi nemen, maar toen ik langs een taxistandplaats kwam, heb ik de zaak omgedraaid: ik heb me door de taxi 10 km weg laten brengen en ben vervolgens uitgestapt om de rest, ongeveer 22 km, te gaan lopen. En dat bleek een goed plan: ik heb een schitterende route gelopen, de mooiste tot nu toe. Over de heuvels en door een paar valleien, het was schitterend. Het is hier nog steeds warm, vandaag 32 graden en dat in Noord-Portugal!
Zo ben ik op mijn gemakje naar Ponte de Lima gewandeld en ben daar in een hotel beland. En ik ben niet de enige pelgrim hier, want er zitten hier in het hotel nog een heleboel andere pelgrims. Ik denk dat op deze gang in elke kamer een pelgrim zit. Hoe ik dat weet? Heel simpel, omdat er overal van die miniwasjes hangen: sokken, onderbroek, handdoek.
Ook onderweg heb ik er wel een stuk of twaalf gezien en hier in de stad zie ik ook steeds bekende gezichten van mensen die ik al eerder heb gezien. Er loopt hier een Duitser rond die sprekend lijkt op Manfred, die ik in 2007 tijdens de camino heb ontmoet. Hij geeft geen teken van herkenning, dus het zal wel niet, maar als ik de kans krijg, ga ik het hem toch vragen.
Er was hier vorige week zaterdag groot feest in Ponte de Lima, maar omdat er in deze tijd van het jaar ergens anders niet zoveel te doen is, zijn de kraampjes maar blijven staan en feesten ze gewoon nog een poosje verder. Ik zit nu buiten op een bankje mijn sigaartje te roken, het is inmiddels afgekoeld tot 24 graden, dus uiterst aangenaam, maar het is nog een hoop herrie. Ik hoop dus dat ik straks kan slapen.
De Duitse pelgrims hier hebben de eigenaar zo gek gekregen dat er morgenochtend al om half zeven ontbijt is en komen mij vertellen dat ik dan ook al kan ontbijten. Eerlijk gezegd ben ik dat nog niet van plan, want wat moet je nu zo vroeg onderweg? Morgen is het maar een tochtje van 18 km en in de plaats waar ik dan aankom, schijnt echt helemaal niets te zijn behalve een herberg. Dan kom je al om een uur of twaalf aan en verveel je je de rest van de dag dood.
Nu loop ik natuurlijk de kans dat ik, als ik later weg ga, dus ook later op de plaats van bestemming ben en dat dan alle bedden in die ene herberg bezet zijn door mijn collega pelgrims, maar dat zie ik dan wel weer. Dan verzin ik wel weer een oplossing. En als ze morgenochtend zoveel herrie maken, dat ik niet meer kan slapen, besluit ik misschien toch nog om ook maar vroeg te vertrekken. Ik zie wel hoe het loopt morgen: loslaten en toelaten was het toch?
Ik heb trouwens uit zitten rekenen dat ik, als alles verder naar wens verloopt, volgende week zondag in Santiago aan zal komen. Wat gaat dat nou weer snel ineens. Zit het mee, dan misschien al op zaterdag en kan ik zondag het wierookvat zien zwaaien. Zit het tegen, dan ben ik er pas maandag of misschien wel helemaal niet. We zullen wel zien: gewoon maar doorlopen!