Na een heel koude nacht ben ik vroeg uit Castro Dozon vertrokken zonder ontbijt, maar met een halve liter drinkyoghurt, dus toch wat in de maag. De eerste kilometers waren langs een mooie autoweg zonder auto’s. Het was zaterdagmorgen en er was nauwelijks verkeer te bekennen. Dan ga je toch wat minder oplettend lopen, denk ik, met als gevolg dat ik minstens 2 km verkeerd gelopen ben. In eerste instantie denk je: “Het duurt wel lang voor ik weer gele pijlen zie”. Daarna kijk je nog eens in je gidsje en denkt dat het wel goed zit. Maar uiteindelijk moet je toch voor jezelf bekennen dat het niet goed zit en dat je terug moet. En dat is erg, want ik moest toen weer klimmen wat ik eerst gedaald was. Een uur gelopen zonder een meter winst.

Maar goed, toen ik de weg weer te pakken had ging het van een leien dakje. Mooi weer en snel een bar met koffie daarna. Alhoewel er steeds weer een stukje langs de autoweg liep, was het toch wel een mooie route met op het laatst nog een schitterende Romeinse brug over een riviertje met een mooie waterval. Dat verwacht je niet zo dicht bij een verkeersweg.

Nu ben ik in Sidella en dat is een saaie stad. Eigenlijk heb ik daar niets gezien wat me opviel. Ik heb wel gegeten in een restaurant waar de voetbalfinale Manchester – Barcelona gespeeld werd. Dat was wel leuk. De tent zat natuurlijk vol met Spanjaarden die eigenlijk niet heel erg voor Barcelona waren, maar ja, je moet toch kiezen. Aan de tafel voor me zaten dames voor me die bij het eerste doelpunt van Barcelona een T-shirt aantrokken van Barcelona. Toen Manchester daarna een doelpunt maakte, trokken ze het weer uit. Maar uiteindelijk kwam het toch allemaal weer goed voor ze.
Ik heb trouwens onderwijl toch goed gegeten, hoor.