Laat ik beginnen met jullie een indruk te geven hoe ik er vandaag bijliep, dan hoeven we het verder niet meer over het weer te hebben.

Bij vertrek moest de poncho al aan, om een uur of tien zat mijn broek tot aan de knieën onder de modder en een kilo slijk onder de zolen van mijn schoenen, want dat spul blijft plakken. Zo liep ik ook hele stukken door nat zand. Daar zak je een beetje in weg en dat loopt dus moeilijk. Zo, nou weten jullie waarom ik de buienradar niet meer geloof.
Alle pelgrims die ik onderweg ontmoet zien er net zo uit als ik en iedereen is koud tot op het bot, dus er worden heel wat grappen gemaakt om de moed erin te houden. Ik ben een stukje met een Spanjaard uit Tarragona opgelopen. Die sprak aardig Frans, want hij kent Catalaans en dat lijkt wel wat op Frans. Dus dat was gezellig. Er was een koffiestop in Los Santos de Maimona, althans volgens de gids, maar ja, het is zaterdag en ook nog heilige week, dus alles was gesloten.

Jullie denken nu misschien: “Wat een klaagzangen over het weer” en dat is natuurlijk ook niet leuk, maar als ik dan eenmaal weer in een hotel ben, lekker gedoucht heb en dus weer warm en schoon ben, is het leven weer helemaal prima en heb ik het alweer uitstekend naar mijn zin. Gery meende op te moeten merken dat ik nu ook thuis op mijn zonnebed had kunnen liggen en ik mag van haar zo naar huis komen als ik het niet meer leuk vind. Dat weet ik en ik had het vandaag zo koud dat ik wel een half uur onder de hete douche heb gestaan, maar terug om op mijn zonnebedje te liggen?? Mooi niet!!

Om even over tweeën was ik in Villafranca de los Barros en ja hoor, toen ik de stad inliep werd de regen minder en nu is het droog.
Ik was op zoek naar onderdak en zag een paar mannen die buiten een sigaretje stonden te roken, dus vroeg waar ergens onderdak was. Nou, dan moest ik maar even de bar in gaan, want die hadden een lijst met overnachtingsplaatsen. Ik stapte naar binnen en daar stond mijn Spanjaard uit Tarragona weer. Die had net een pension gereserveerd, dus ik ben met hem meegelopen in de hoop dat er misschien nog een plaatsje voor mij ook was.

Helaas ving ik bot, maar ze hadden wel een ander adres, een hotel in de stad. Dus ik weer terug de stad in naar het hotel, maar daar wilden ze me eerst niet hebben. Ja, toen ben ik me maar een beetje op zijn Spaans aan gaan stellen, dat ik zo moe was en zo koud, ach, ach, ach. “Ja, maar we willen geen gasten, want vanavond om twaalf uur begint hier een grote disco-avond en dat wordt te lawaaiig”. Nou, ik heb plechtig verklaard dat dat me niet kon schelen en dat ik niet zou klagen en toen mocht ik blijven.
Ik heb tenslotte vorig jaar ook al met dat bijltje gehakt en ook al slaap ik waarschijnlijk slecht, ik heb een bed en kan dan in ieder geval lekker liggen.

In de cafetaria van het hotel heb ik een lekkere schotel gegeten met van alles en nog wat voor € 6, dus ik ben weer helemaal boven Theo! Vanavond probeer ik dan vroeg te gaan slapen, zodat ik al een goede tuk gedaan heb voor het lawaai losbreekt. Morgen heb ik 27 km voor de boeg. Het zal wel weer regenen, maar ik blijf hopen………….