Ha, ha, ik zie jullie grijnzen of misschien wel verschrikt denken: “Wat nu?”
Nou, voor een globetrotter als ik zo langzamerhand geworden ben, was het vandaag alleen maar een mooie dag: een lange wandeling, maar werkelijk door een schitterende omgeving, met vennetjes en al. Wie had dat nu verwacht in Friesland? Het was wel een eenzame route, maar lekker in het zonnetje en met een fris windje waren de 21,3 km heel goed af te leggen. En ik passeerde vandaag de taalgrens met het daarbij behorende monument. Met de taalgrens bedoel ik dan de grens tussen het Fries, een Germaanse taal, en het Smallingerlands, een Saksische taal. Het monument bestaat dan ook uit twee delen, waarop in het ene deel de tekst in het Fries en het andere in het Smallingerlands staat.
Onderweg heb ik ook nog een (langdurig, want als een leraar eenmaal begint te vertellen……) praatje gemaakt met een vroegere leraar Frans. Die was zo’n twintig jaar geleden overspannen uit het onderwijs gestapt en er nooit meer in terug gegaan.
Verder ben ik nog geen mensen tegengekomen die ook deze Lange-Afstands-Wandeling doen, maar volgens de mevrouw in het café in Nijeberkoop waar ik nu op een taxi zit te wachten, komen er wel regelmatig mensen langs die dit Zevenwoudenpad lopen.
Ja, daar heb je hem weer, die taxi. Nou, het is heel simpel: er is hier geen enkele overnachtingsmogelijkheid en aangezien ik na een beetje heen en weer geaarzel besloten had mijn tent niet mee te nemen, is dat een beetje lastig. Om nou zo in het koude gras de nacht door te brengen is natuurlijk geen doen, het moet wel leuk blijven voor de pelgrim. Trouwens, ik ben nu helemaal geen pelgrim, alleen een wandelaar, dus ik hoef helemaal niet af te zien!! Dus heb ik een taxi gebeld en laat ik mij met duizelingwekkende snelheid naar Vledder vervoeren, waar ik twee nachten in een hotel heb geboekt. Twee nachten, omdat ik natuurlijk als een brave man morgen weer een taxi terug neem naar dit café en dan netjes weer naar Vledder ga lopen! Ik groet u allen!!