23,5 km – 34.000 stappen / totaal 1123,91 km – 1.611.611 stappen

Gisteren was het rustdag geblazen, hebben we de basiliek in Vezelay met zijn drieën bekeken en ’s avonds lekker gegeten in een Logis de France op de weg naar Clamecy.
Vanmorgen hebben Ton en Gery ons naar Le Settons gebracht, daar hebben we nog een kop koffie met zijn allen gedronken en vervolgens zijn Ton en Gery richting Nederland vertrokken en Suzanne en ik richting Anost. Nou, Suzanne heeft vandaag meteen wel de vuurdoop gehad. Het heeft werkelijk de hele dag geregend en we hebben constant met de poncho moeten lopen. Ik wilde elegant over een boomstam klimmen, maar helaas viel ik er overheen en zag Suzanne alleen nog twee benen spartelen. Dat was lachen natuurlijk (nou ja, vooral voor Suzanne). Er zaten drie grote heuvels in de route, dus het was steeds fors klimmen geblazen en het pad was af en toe gewoon onbegaanbaar. We zijn door het bos geploeterd door grote plassen en kolkende rivieren, die eigenlijk lieflijke beekjes horen te zijn. En wat ook erg was, was dat we voor de lunch alleen maar chocoladekaakjes hadden. Kortom, het was afzien. Het enige levende wezen dat we onderweg zijn tegengekomen is een ree op nog geen 5 meter afstand, die in het prikkeldraad vastzat en zich op het laatste moment nog net kon losrukken. Maar…we zijn er gekomen en zitten nu in Anost in een gîte van een tot hotel omgebouwde boerderij en we zijn weer schoongespoeld. De poncho’s hebben we met warm water onder de douche schoongemaakt, er kwam pure bagger af. Aan de overkant hier is een restaurant en daar hebben we weer lekker gegeten, dus alle leed is weer geleden. Tijdens het eten hebben we gepraat met drie Duitse vrouwen, die ook naar Santiago gaan, maar dat waren wel erg zweverige types en dat is toch niets voor mij, merk ik. Ik loop hier gewoon voor de lol, zelfs als het de hele dag regent, en zweven was er echt niet bij vandaag!