Gisteren sprak ik een meneer, die in die prachtige Friese natuur aan het opruimen was en vertelde dat hij vaak ongelooflijke rotzooi aantrof, soms zelfs hele matrassen. Op een avond had hij een vreemd varken gezien, maar dacht dat zijn verbeelding hem parten speelde: varkens hier?? Tot de postbode hem de volgende morgen vertelde dat hij ook een varken ‘in het wild’ had gezien en na enig zoeken vonden ze vijftien loslopende varkens, die gewoon door iemand losgelaten zijn. “Ja”, zei hij vervolgens: “dat bos waar u net uitkomt, daar durf ik ‘s avonds niet in, hoor! Er staan allemaal auto’s en er lopen allerlei vreemde kerels. Volgens de politie wordt er ook gehandeld in drugs”. Zo zie je maar, ook in dit idyllische landschap is het niet altijd zonneschijn.
In die zonneschijn heb ik vandaag trouwens wel de hele dag gelopen. Het was heerlijk weer en de route was mooi, maar eenzaam. Ik heb dus niet veel mensen gezien vandaag. Maar ik heb wel een overnachtingsmogelijkheid gevonden zonder moeilijke toestanden uit te hoeven halen met taxi’s en zo.
Sliep ik gisteren tussen de bouwvakkers in een kamertje van één bij twee meter, vandaag is het andere koek. Ik zit in een grote boerderij een eindje buiten het schone dorp Drachtstercompagnie in een kolossale kamer van wel dertig vierkante meter, compleet met nog een zitje erin met vier stoelen naast een enorm bed. Verder ben ik voorzien van een badkamer met een luxueus groot bad en nog een aparte douche. En ook dit draagt dan de naam ‘Bed & Breakfast’ oftewel ‘Bêd & Brochje’. Ik heb nog maar niet gevraagd wat het kost.
Er is wel een nadeeltje: Ik moet straks weer een kilometer lopen voor een zakkie patat. En dat met twee blaren en een bepleisterde vinger, omdat ik die heb opengehaald aan het prikkeldraad. Ik meld dit even om aan te tonen dat het toch best wel afzien is, niet dan? En toch maar weer even 23 km gelopen!