Een Perzisch Edelman:

Vanmorgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,

mijn woning in: “Heer, Heer, één ogenblik!

Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,

toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.

– – –

Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,

maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.

– – –

Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,

Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!”

– – –

Vanmiddag (lang reeds was hij heengespoed)

heb ik in ‘t cederpark de Dood ontmoet.

– – –

“Waarom”, zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,

“hebt gij vanmorgen vroeg mijn knecht gedreigd?”

– – –

Glimlachend antwoordt hij: “Geen dreiging was ‘t,

waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,

– – –

toen ‘k ‘s morgens hier nog stil aan ‘t werk zag staan,

die ‘k ‘s avonds halen moest in Ispahaan.”

P.N. van Eyck