Zo, dat was een heel lange dag vandaag. Om half negen vanmorgen de deur uit en om zes uur vanavond pas weer onderdak. Het lopen ging prima. Het was niet te warm, niet te koud, er was geen regen. Dus ik had niets te klagen en dat deed ik ook niet, integendeel, toen ik omstreeks de middag in Gernika arriveerde, besloot ik dat het nog veel te vroeg was om te stoppen en dat ik nog maar een poosje door zou tippelen naar de volgende refugio. Vanmorgen heb ik met twee Spaanse dames gelopen en vanmiddag liep ik alleen. Dat geeft niet, ik heb het toch wel naar mijn zin. Alleen kon ik met geen mogelijkheid de refugio meer vinden, dus ik ben aan het zoeken geweest en ben gaan lopen dwalen en dwalen. Geen refugio meer te vinden en ook de route niet meer, die ik hebben moest. Uiteindelijk kom ik in een dorp aan en dacht net moedeloos: “Nou, ik weet het niet meer, ik weet nou niet meer waar ik heen moet”. Goed, ik draai me om en…….. blijk recht tegenover een hotel te staan! Ja, Jacobus heeft vandaag zijn best gedaan voor me!
Ik zit nu lekker luxe in een hotel in Morga en houd praatjes met het meisje dat hier werkt en graag Engels met me wil spreken. Gezellig en wat nog prettiger is: officieel kan ik pas om half tien vanavond eten, maar ze heeft me al toegefluisterd dat ik wel om acht uur al mag eten. Lief, hè?
Morgen loop ik tot Lezama. Dan ben ik bijna bij de industrieterreinen van Bilbao en ik heb besloten dat ik daar de trein neem naar Bilbao, want om nou door industrieterreinen te gaan wandelen, daar heb ik weinig zin in. En hier in het hotel hebben ze gezegd dat niemand tegen St. Jacques zal zeggen, dat ik de trein ga nemen.