32,37 km – 46.236 stappen / totaal 1998,66 km – 2.875.120 stappen
Aangezien het vandaag weer heet zou worden, ben ik heel vroeg opgestaan en was zodoende al om half zeven op pad. Toen was het nog lekker koel. Om tien uur werd het wel warmer, maar toen had ik het geluk een hotel te vinden, waar ik in de tuin in de schaduw naast het zwembad een heerlijk ontbijt kon verorberen en zeg zelf, dat is voor een pelgrim best uit te houden. Daarna werd het gaandeweg warmer, heet, heter en heel erg heet. Ik liep een groot stuk over witte kalkheuvels zonder bomen, dus dan weet je het wel. Liters water heb ik op, ik kwam langs een begraafplaats en dacht: “Daar is meestal water” en jawel, toen heb ik bijna een liter tegelijk gedronken.
Ik heb al een tijdje een harde plek in mijn lies, het doet niet zeer of zo, maar ja, je weet niet wat het is. Dus toen ik Moissac binnenkwam en daar het ziekenhuis zag met een eerste hulppost, dacht ik: “Wat let me?” en ben ik naar binnengestapt om advies te vragen. De dokter heeft ernaar gekeken, wist meteen wat het was en dat het niet ernstig was en ik gewoon door kon lopen. Hij mompelde heel veel, maar voorzover ik begrepen heb bedoelde hij liesbreuk. Nou, als het meer niet is… In ieder geval ben ik gerustgesteld en pijn heb ik er niet aan. Het was verder wel lachen, want het ging op zijn Frans: Eerst moest ik alle gegevens opnoemen en die werden uitgebreid op een formulier geschreven. Vervolgens liep men met het formulier naar de computer om alle gegevens daarin over te zetten. Nu klopt het Nederlandse adres niet met het systeem, dus dat weigert de computer in te voeren. Geen nood, de rest werd ingevuld, een uitdraai gemaakt en toen de ontbrekende gegevens er nog even met de hand bijgezet. Heerlijk land!! Maar wel schatten van mensen!
Moissac is een heel drukke plaats, een echte toeristische trekpleister. Dus het is er druk en er zijn mensen uit heel Europa, dat is ook weer eens leuk voor de verandering. Het is een schitterend mooie plaats en echt de moeite waard, maar vanwege de toeristen ook erg duur. Vandaag ontmoette ik de Australische weer, een Parijs stel en een Amerikaans echtpaar uit Californië, dat ik ook al een paar keer gezien heb. Leuk is dat, je loopt allemaal je eigen tempo en komt elkaar dan toch regelmatig weer tegen.
Ik zit hier in een hele mooie gîte, samen met een stuk of vijftien anderen. Het is een heel oud gebouw, maar erg mooi opgeknapt en heel schoon. Als je de eerste trap bent opgelopen, wordt je vriendelijk verzocht je schoenen hier uit te doen. Het hoeft niet, hoor, maar iedereen doet het wel. En zo heb je dan het fenomeen, dat er een hele rij schoenen keurig naast elkaar staat, grote, kleinere, dure, mooie, afgesleten, stoffige en noem maar op. In ieder paar schoenen staat dan ook de wandelstaf van iedereen. Je zou er zo een poster van maken!
Mijn slaapzak is nu wel erg warm ’s nachts, dus ik heb Gery gevraagd een lakenzak mee te brengen, dat is bij dit weer ruim voldoende. Maar ik hoor door de telefoon ook heel hard blazen en puffen en als ik zeg dat het hier 34 graden is, doet Geer er een schepje bovenop door te zeggen dat het in Nederland 35 graden gaat worden en nu al heel erg heet is. Arme ziel, ze kan er al zo slecht tegen!