18,88 km – 27.369 stappen / totaal 608,40 km – 865.079 stappen
Jullie zien, het is het korte stuk geworden. Dat kwam vanwege die hongerige maag natuurlijk. Dus vanmorgen eerst maar eens naar de bakker om die hongerige maag te vullen. Het was vandaag prachtig weer en een mooie tocht, alleen heb ik door vijf beken heen moeten waden, waarbij ik zelfs af en toe mijn schoenen moest uittrekken en dat is geen klein bericht. Middenin het bos stond een hut en daarin een stok, die op mij stond te wachten. Dus ik heb nu een stok en een staf, die mij vertroosten. Alleen, terwijl ik dit schrijf, zie ik hem niet meer, dus ik vrees dat ik hem op het terras heb laten liggen. Dat terras was noodzaak. Ik was om twee uur in Rocroi, bekend vanwege de slag van Rocroi in 1623, waar Condé in opdracht van Lodewijk XIV de Spanjaarden versloeg (dat wisten jullie toch zeker wel?) en ja, dat was wederom te laat voor het eten. Wat moet je dan? Ja, dan ontmoet je een medepelgrim en wordt het dus echt tijd voor een terrasje. En ik moet zeggen, een paar pilsjes vult ook aardig. Je ouwehoert wat af op zo’n tocht, want iedereen begint een praatje met je, geweldig is dat.
Wij als pelgrims hebben eendrachtig besloten dat een pelgrim natuurlijk wel hoort te lijden, maar niet te veel. Het moet wel binnen de normen blijven. En de mensen die zo’n Grande Randonnée uitzetten zijn sadisten, anders zouden ze je niet door al die beken laten waden. Dat had heus wel anders gekund, vonden wij. En nu moet ik straks weer terug naar dat terrasje om te kijken of mijn staf er nog ligt. Ja, het leven is zwaar. Ik heb al een paar sokken ook versleten, mijn tenen komen er doorheen. Ik hoop dat Gery naar Vezelay kan komen, als ik daar eenmaal ben, dat zou wel leuk zijn en dan kan ze meteen nieuwe sokken meenemen en kan ik mijn winterkleren aan haar mee terug geven. Gek, hè, maar ik heb nog niet één keer gedacht: “Gatver, ik wil niet meer”, zelfs niet als mijn enkel zeer doet. Dan denk ik hoogstens: “Hoe los ik het op?” Dus Sus-ter-Nightingale, je kunt gerust komen, je zult genieten!!
Wie had dit gedacht? Zo kwamen wij elkaar als buurtgenoten rond de Jagersplas regelmatig tegen, jij veel aan het lopen en ik met de hond, en dan altijd even gezellig een praatje makend, alhoewel het de laatste tijd voornamelijk over je voorgenomen tocht naar Santiago ging. En zo loop je al in Frankrijk en ben je dus al een lekker stukje op weg.
Ik zie nu al uit naar het najaar, als wij elkaar weer tegenkomen, en dan naar de verhalen die je dan vast te vertellen hebt.
Potverdorie man, wat ben/word jij populair als ik het aantal hits van je website bekijk, gemiddeld zo’n 320 per dag.
Ik hoop dat je nog lang de opgewekte instelling behoudt die ik nu dagelijks hier kan lezen.
De stok en de staf die je vertroosten, het zou moeder Groot deugd doen dat te horen. Welke psalm was het ook al weer?
Maar met stok en staf of zonder, wij zijn nog steeds vol bewondering voor je prestaties, maar zelfs vooral door de stemming die je erin houdt. Zelfs nog geen moment: ‘was ik maar bij moeder thuis gebleven’. O, dat was een ander soort psalm, geloof ik. Je zult ook wel blij zijn weer terug in je tweede vaderland te zijn, ook al kost dat het waden door de beek. Ik ben erg benieuwd of je de stok en staf teruggevonden hebt. Sterkte en veel plezier. Tot ziens