In mijn laatste berichtje over de Via de la Plata had ik het enigszins ‘schijnheilig’ over loslaten.
Ja, dat denk je dan zo vlak na het einde van een camino.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en dus is dat loslaten, van de camino in ieder geval, niet zo best gelukt. Bijna elke dag zijn er gebeurtenissen die mij weer aan de camino herinneren en er aan doen denken. De familie wordt er soms niet goed van.

Ik ga het toch nog weer een keer beleven! Ik ga nu op 10 april a.s. naar Valencia om van daaruit de Camino de Levante via Almansa, Toledo en Avila naar Zamora te volgen. Vlak na Zamora kun je kiezen. Er is een route die naar het noorden gaat en in Leon aansluit bij de Camino Frances. De andere route gaat naar het noord-westen via Ourense naar Santiago. Dat is de Camino Mozarabe die ik natuurlijk al in 2011 gevolgd heb. De totale afstand vanaf Valencia tot Santiago is ongeveer 1200 km.

De route schijnt tamelijk vlak te zijn tot na Zamora, dus Gery hoeft zich niet zenuwachtig te maken over hoge bergen en diepe ravijnen. Pas na Pueblo de Sanabria gaat de route door de bergen. Die kent ze al, want daar hebben wij in 2012 met de auto gereden.
Het weer is natuurlijk weer de onzekere factor. Daarom begin ik in april, zodat ik ongeveer in juni in Santiago denk aan te komen. Misschien kan ik dan de hitte van de hoogvlakte in midden-Spanje in de zomer ontlopen.

Om zo goed mogelijk voorbereid te zijn, wandel ik nu zoveel mogelijk hier in de omgeving. Maar de ervaring heeft mij geleerd dat het ‘echte werk’ toch pas begint als je op de camino zelf bent. Mijn lastigste dag was altijd de derde dag, Daarna krijg je weer routine en dan gaat na verloop van een paar dagen alles weer vanzelf. Tenminste, ik hoop dat dat nu ook weer zal gebeuren. We zullen zien!!

In ieder geval zal Gery de website weer bijhouden, dus jullie kunnen de tocht weer volgen via internet. Ik kijk er weer heel erg naar uit en ik hoop dat dat voor jullie ook een beetje zal gelden.

Buen camino y hasta luego