Ik heb mijn vrije dag als toerist doorgebracht, maar om eerlijk te zijn, weet ik niet goed hoe ik met zo’n vrije dag om moet gaan. Eigenlijk voel ik me dan een beetje schuldig: Ik doe maar niets, ik zou moeten lopen. Onzin natuurlijk, maar ja.
Voor ik vertrok, ben ik van kamer gewisseld en daarbij probeerden ze me warempel € 5 extra afhandig te maken. Gisteren was een eenpersoonskamer nog € 20, nu ineens € 25. Dat kwam natuurlijk omdat ze me gisteren de driepersoonskamer hebben gegeven voor € 30 in plaats van € 35 en nu dachten ze zo die € 5 weer binnen te halen. Wat dan wel zo is, is als je zegt: “Dan zoek ik wel een ander adres” het meteen over is. Maar ze hebben ook echt een soort imperium hier opgebouwd: hotel, café, snackbar, etc., dus denken ze dat ze zich het een en ander kunnen veroorloven. Maar Mattheus is wel goed, maar niet gek.
Het ontbijt bestaat hier uit koffie met gebak. Soms zit ik om zeven uur ‘s morgens dus al aan de moorkop. Ik neem er dan meestal een glaasje jus d’orange bij, maar de Portugezen niet. Er wordt hier dus heel veel gebak gegeten, toch zijn ze niet dikker dan bij ons. Nou, dat is weer eens iets anders dan een beschuitje met kaas.
Na deze bezigheden ben ik met de bus naar Braga gegaan, een uur heen en een uur terug. Op de terugweg zat de bus vol met scholieren en ik verzeker jullie, ze maken net zoveel herrie als in Nederland. Dat is internationaal.
De steden zijn over het algemeen erg mooi hier in Portugal. Veel parken, heel veel bloemen en heel levendig.
Braga noemen ze het Rome van Portugal, omdat er zoveel kerken zijn en ik heb inderdaad nergens zoveel kerken zo dicht bij elkaar gezien. Je struikelt er gewoon over. Ik heb ze natuurlijk niet allemaal bekeken, maar de hoofdkerk wel. Die stamt uit de elfde eeuw en er hing een lijst met bisschoppen vanaf het jaar 60 met alle namen erop. Hoe ze dat weten, weet ik ook niet. Ze hebben de stoffelijke resten, die ze hebben opgegraven, in kleine kistjes gedaan en in een aparte ruimte opgesteld. Het was een mooie kerk, alleen jammer dat je nergens mag filmen. En daar letten ze scherp op hier.
Buiten de stad staat ook een grote ‘Bon Jesus’ als een soort Sint Pieter. Dat was te ver lopen, dus die heb ik niet gezien. Braga schijnt een poos de geestelijke hoofdstad van Portugal geweest te zijn, dus vandaar al die kerken.
Aangezien jullie nieuwsgierig naar mijn voeten vragen, zal ik even een medisch communiqué geven van de actuele stand van zaken:
Zojuist heb ik alle pleisters, verbanden, plakkaten, etc. verwijderd en het volgende geconstateerd: de open plekken zijn dicht, maar nog heel teer. Er komt nog vocht uit de grote teen, maar hij begint wel te genezen. De plek waar mijn nagel heeft gezeten, heeft een donkerbruine kleur en over het geheel genomen denk ik niet, als ik naar mijn voeten kijk: “Wat heb ik toch mooie voeten”. Maar dat geeft niet, ik ben blij dat ik er mee loop! Vannacht laat ik alle pleisters, etc. eraf om ‘aan de lucht’ te genezen om eens een medische kreet te gebruiken.
Morgenochtend is het dan weer tijd voor de volgende inpakronde: compeed met spul erover en stevig vastplakken met pleisters. En zo hoop ik dan toch Santiago de Compostela te gaan halen: nog 186,5 km.
Morgen is de etappe ruim 32 km, maar ik denk niet dat ik dat ga doen. Ik wil na een kilometer of 20 stoppen. Mocht er dan geen plaats meer voor mij zijn in de herberg (want er is daar maar een kleintje, heb ik begrepen), dan kijk ik wel wat ik doe. Misschien een taxi of zo.
Ik begreep van Gery dat sommigen van jullie vast een kaartje willen sturen naar het eindpunt in de overtuiging dat ik het zal halen. Houd ik van, van dit optimisme. Hierbij het adres waar je eventueel post heen kan sturen:
Officina de Correos
Lista de Correos
a la atención de señor DENOTTER, MATTHEUS JAN
15700 Santiago de Compostela
ESPAÑA
Het is vooral belangrijk dat je precies de naam zo schrijft, want het is ieder jaar toch al een sport om alle post boven tafel te krijgen. De ene postbode stopt het in het vakje onder de D van Denotter, de ander onder de M van Mattheus en alle mogelijke verdere varianten.
Gegroet, gij allen en tot morgen maar weer, hopen we.