Even ‘live’ en heet van de naald. Vandaag lag mijn gemiddelde snelheid zelfs nog onder de 2 km per uur: 7,5 uur over 13,2 km, en ik heb weer zo’n 3000 meter geklommen. Dus dat was weer een zeer heftige dag. Dit is geen wandelen meer, dit is puur bergbeklimmen. Zoals een mevrouw zei, die ik tegenkwam: “Ik ben hier gekomen om van de natuur te genieten, maar ik heb geen tijd om naar de natuur te kijken, ik zie alleen maar de steen 30 cm voor me”. Daarin heeft ze volkomen gelijk. Als ik dit van tevoren geweten had, had ik het niet gedaan. Maar het is wel goed om ook deze ervaring op te doen en ondanks dat heb ik het nog steeds erg naar mijn zin en weerstond vanmorgen heel gemakkelijk de verleiding om in de trein te stappen. En Jacobus mag dan af en toe misschien streng op me neerzien, maar hij kan ook erg aardig zijn. De mensen die ik tegenkom, zeggen allemaal dat het morgen veel minder zwaar wordt, want dan zijn er weer veel meer normale wegen. Omgekeerd gaan zij steeds somberder kijken wanneer ik hen vertel hoe ik het gehad heb.
Maar ik ben minder moe dan gisteren, want het was in ieder geval korter. Bij aankomst in de gîte ben ik verwend met koffie en pils. Daarna het wasje en we hebben een drooglijntje gespannen tussen twee muren, daar hangt nu mijn wasje te wapperen.
Ik zit hier nu op de Ferme d’ Esteban in een gîte die op het terrein staat van een boerderij, die zo groot is als een half dorp. Er zijn nog twee Engelsen en drie Fransen, dus dat gaat wel lukken vanavond. We krijgen hier ook eten en als ik aan tafel uit het raam kijk, zie ik het hele boerenleven aan me voorbijgaan. De varkens, kippen en schapen lopen hier allemaal los buiten. Een leuk gezicht is dat.
Ik zit echt aan de Spaanse grens, het rijtje bomen dat ik aan de overkant zie, staat in Spanje. Het was vandaag warm, zo’n 26 graden, maar nu hangt de mist net boven de boerderij. De toppen van de Pyreneeën zie ik niet meer, nou ja, die heb ik al een paar keer gezien vandaag. Maar als ik in de diepte kijk, zie ik een dorp in de zon liggen.
Nou, lekker eten en slapen en morgen weer met nieuwe moed aan de wandel. Geer vraagt steeds of ik dit nou echt nog leuk vind, ze kan dat gewoon niet geloven. Maar eerlijk en oprecht: ik vind het nog steeds fantastisch om te doen!
Super om dit te lezen, maar nog geweldiger om deze tocht te mogen/kunnen doen. Het lukt je toch allemaal en iedere avond is er weer een bed en een douche. Je ‘gooit’ bij aankomst de rugzak in de hoek, er is eten en gezelschap….en dan vergeet je zo de moeilijke momenten op zo’n dag. Dan nog prachtige vergezichten…..wat wil een mens nog meer?????
De Camino del Norte in Spaans Baskenland is hierna natuurlijk kinderspel. Alhoewel: op je billen naar beneden over de stenen en geen tijd om rond te kijken en de natuur te zien, omdat je bij iedere stap op moet letten waar je je voeten zet en steil omhoog of omlaag moet, komt me erg bekend voor….
Hoe dan ook: ik hoop dat je ondanks alles met volle teugen kunt genieten!!!!!!! Trouwens, het is ook een goede voorbereiding op de Primitivo!!! Dat is straks een ‘eitje’
Ik ben een leek; wat is de Primitivo?? Toch niet weer een andere tocht voor volgend jaar?? Als dat zo is, moet je wel bij de planning van de periode dat je gaat lopen rekening houden met begin oktober. Je weet dat je dan niet gemist kan worden door je familie!!
Ik kan me Gery ‘s vraag heel goed voorstellen. Ik denk het ook dikwijs als ik je verhaal over het moeilijke voortgaan lees. Maar ik kan me jouw voldoening ook voorstellen als je ‘s avonds weer bent aangekomen op het adres van je overnachting. Dat is ook iedere dag maar afwachten wat het wordt.
Groetjes, Theo en je weet het, Pa zou zeggen: “Kijk uit voor de tram”
Ik kijk in diepe bewondering naar je op, hoog in de Pyreneeën. Wat een moed en een doorzettingsvermogen en dan beweer je ook nog dat je het naar je zin hebt. Of zeg je dat alleen maar om Gery geen gelijk te hoeven geven dat dit gekkenwerk is, zoals de freule altijd zei. Maar ja, je weet ook dat ze zulke dingen vraagt omdat ze ongelooflijk veel medelijden met je heeft. Ik denk dat mijn heilige naamgenoot Jacob met evenveel bewondering naar je kijkt.
Hij zal je dan ook wel verder helpen, denk ik.