15,74 km – 22.485 stappen / totaal 1391,55 km – 2.000.432 stappen
Vanmorgen moest ik met een enorme sleutel de deur van de priorij openmaken en ook weer achter me dicht doen en de sleutel in een bakje doen, want er was verder niemand. De mensen, die nog zouden komen, zijn niet op komen dagen, dus ik had het rijk alleen. Het was knap warm vandaag en vanmorgen in het bos ben ik aan alle kanten geprikt door de muggen. Ja, dat hoort zo bij het pelgrimsleven.
Ik hoefde vandaag maar een klein stukje, dus was al vrij vroeg in Montbrison. Wie nu denkt dat ik er mijn gemak van neem, kan ik zeggen dat ik morgen 31 km zou moeten bij een temperatuur van 31 graden. Het is mij echter gelukt een gîte te reserveren, die een km of vier, vijf voor het einde van de route ligt, omdat ik anders de dag daarna ook weer zo’n kort stuk heb en nu is het wat beter verdeeld. Maar vandaag was het dus geen afzien, alleen maar genieten van het mooie weer in korte broek en T-shirt. Wellicht is het een teleurstelling voor jullie, maar erg filosofisch zijn mijn gedachten tijdens het lopen niet. Ik beperk mij tot het aardse denken: “Waar en wat eet ik? Waar slaap ik?” Onderweg bezichtig ik eens iets dat me interesseert en dan kom je toch wel aardige dingen tegen. Ik was in een kerkje met een crypte uit 1100 en in die kerk was ook een beeld van een kindje, een meisje, helemaal ingebakerd. Ik dacht dat het een beeldje was van een dood kind, maar de mevrouw die daar rondliep, vertelde dat het helemaal geen dood kind voorstelt, maar Maria als baby. In de zeventiende en achttiende eeuw was dit een bedevaartsdoel voor jonge ouders. Die kwamen dan hun kind opdragen aan de baby Maria en om te bidden dat ze hun kind een goede opvoeding zouden geven. In diezelfde kerk was ook een mevrouw die zelf naar Santiago was gelopen, maar haar bagage had laten vervoeren. Je komt hier natuurlijk steeds meer mensen tegen die ook naar Santiago zijn gelopen en dat zal gaandeweg wel steeds meer voorkomen, want de afstand wordt natuurlijk steeds korter.
Montbrison is een behoorlijke stad en ik zit weer in een hotel, want alle batterijen moeten weer worden opgeladen. Mijn leencamera doet het prima en het is leuk om weer te kunnen filmen. Ik heb vandaag ook even een apotheek bezocht om nieuwe vitamine C tabletten te halen en een zonnebrandcreme voor mijn neus, want dat is geen gezicht meer. Toen ook maar een smeerseltje voor mijn schouder gekocht, omdat die een beetje vastzit en zoals dat hier gaat, ik kwam dus met zakken vol de apotheek weer uit. Daarin is nog niets veranderd in al die jaren. Je krijgt een medicijn, daarbij meteen maar een medicijn tegen eventuele bijwerkingen van dat medicijn, enz., enz.
Morgen is mijn dieptepunt op 400 meter en mijn hoogtepunt op 1162 meter, dus dat wordt klimmen!