22 km – 31.048 stappen / totaal 817,5 km – 1.167.374 stappen

Het was vandaag een prima dag, lekker weer en ik heb heerlijk gelopen, niet te ver en erg gezellig. Het begon eigenlijk niet zo goed, want na 1 km had ik al drijfnatte voeten. De Marne staat zo hoog, dat veel stukken overstroomd zijn en de paden net beekjes. Dus ik had de pest in, maar na nog een kilometer kwam ik bij een bar en daar heb ik eerst maar eens koffie gedronken en met de plaatselijke bevolking gezellig zitten ouwehoeren over de tocht en waarom ik dat deed. “Het zijn allemaal Hollanders die we hier zien, zijn die zo Christelijk?” Dus ik herstel de naam van Holland in ere, allemaal Christelijke mensen, wat nou drugs in Amsterdam? Tussen de middag heb ik ook in een plaatselijk café gegeten, waar chauffeurs en werklui komen. Dus één menu en verder niet zeuren. Ook daar was weer heel veel te praten, met de gasten, de eigenaar en zijn vrouw. Ik zei uit de gein: “Ja, mijn vrouw wil me niet thuis hebben” en daar was de vrouw van de eigenaar het roerend mee eens. “Nou, groot gelijk, die mannen thuis, dat is niks”.
Het weer werd gaandeweg steeds mooier en het was stil op straat, zelfs in de dorpen. In een dorp zag ik niemand, alleen een klein meisje, dat op straat speelde. Ze zag mij en holde naar huis, al roepend: “Maman, Maman, kom eens gauw, want ik zie een echte pelgrim! Hij heeft een schelp op zijn rug!” Dus die moeder komt naar buiten en zegt tegen haar dochtertje, dat ze niet moet roepen, maar naar me toegaan en zeggen: “Bonjour Monsieur le Pelerin, avez-vous besoin de quelque chose?” (“Dag meneer de Pelgrim, heeft u iets nodig?”) Heel schattig, want prompt komt dat meisje naar me toe om keurig haar zinnetje op te zeggen. Ja, als pelgrim ben je hier echt iemand. Vraagje: Zijn dit nu spirituele ervaringen of alleen maar leuke belevenissen? Doet er niet toe, ik geniet ervan.
Nu heb ik een chambre d’ hôte in een echt oud vakhuis met een binnenplaats in, schrik niet, Saint Remy-en-Bouzemont Saint Genest-et-Isson, jawel, een plaats van maar liefst achtendertig letters. Trots zeggen ze hier dat ze de langste plaatsnaam van Frankrijk hebben. Ik heb hier een kamer en op de gang is een badkamer met bad, douche en toilet. Madame maakte haar excuses dat de badkamer op de gang is en niet in mijn kamer. Dat kan niet, want dan loopt de hele bovenverdieping onder water. Ja, dat krijg je in zulke oude huizen. Nou, ik vind het prima, want vanavond eet ik hier ook samen met de andere gasten, dus dat zal opnieuw gezellig worden. Het is wel lekker dat ik goed Frans spreek, want anders mis je al die leuke dingen. Dat zal in Spanje best tegenvallen.
Het enige nadeel is dat mijn mobiel bijna geen bereik heeft hier, dus dan moet ik naar de brug wandelen, er middenop gaan staan en dan kan Gery me verstaan. Als ik op het bankje ga zitten tien meter verderop valt de telefoon uit. Gery leest me trouw alle commentaren voor en vandaag was er zelfs een totaal onbekende die reageerde. Leuk Marjon, wie je dan ook mag zijn.