Vanmorgen zei de receptionist: ”Meneer, wij hebben hier het land met de gelukkigste stranden“. ”Nou“, zei ik, ”dat zou je gisteren anders niet gezegd hebben“. ”Daarom juist, je hoeft hier altijd maar twee dingen mee te nemen: je zwembroek en je poncho. Je gaat ’s morgens heerlijk in de zon liggen en dan begint het te regenen, dan hoef je alleen maar even je poncho over je zwembroek aan te trekken, want over tien minuten is het toch weer droog en schijnt de zon weer“. Hij heeft helemaal gelijk, want vanmorgen ben ik met stralend weer vertrokken. Ik heb geweldig gelopen, de omgeving was schitterend met allemaal droomuitzichten. Gelukkig deed mijn camera het ook weer, dus was het droog. Vanmiddag heb ik de camera echter maar in mijn rugzak opgeborgen, want toen liep ik door een gierende storm, die me zowat uit mijn poncho blies, die ik aanhad tegen de gietbuien. Nou, volgens dezelfde receptionist hebben ze hier gemiddeld op tweeëntwintig dagen regen per maand, hoewel hij troostend zei: “In de maanden juni en juli wil het wel eens iets minder zijn.“
Maar er staat wel iets tegenover. Vanmiddag zat ik heel hoog in de heuvels en dan zie je ergens heel diep beneden je de autoweg gaan. Je moet dus ook naar beneden, alleen loop je dan via een weg uit de Middeleeuwen, waar de stenen liggen, die ze toen als bestrating hebben neergelegd. En in die stenen zie je dan nu nog de karresporen uit die tijd staan. Dat maakt toch indruk, het idee dat daar in de Middeleeuwen al mensen over die weg trokken, al zal het wel niet gemakkelijk zijn geweest met een kar over die stenen.
Onderweg heb ik geprobeerd mijn beltegoed op te waarderen bij een bank, maar dat is niet gelukt. Alle tabacs zijn dicht vanwege de zondag en ik weet niet of ze morgen wel open zijn. Ik heb nog maar € 3 beltegoed en die wil ik bewaren voor noodgevallen. Dus bedankt voor de sms-jes, maar dat is de reden waarom jullie even niets terughoren, of beter gezegd, zien.
Vandaag heb ik een poosje met een Franse jongen gelopen en met een oude Spanjaard, een zogeheten PGV. Zo noemde hij zichzelf ook. Ik zou jullie nu een dagje in het ongewisse kunnen laten wat een PGV is, maar ik vind het zelf veel te leuk om niet met jullie te delen. Heel simpel, een PGV is een ‘Peregrino Grande Vitesse’.
Hoewel het onderweg dus niet druk is, zijn de refugio’s iedere keer wel vol. Hoe dat kan, snap ik ook niet. Nu is hier een slimmerd, want die heeft naast de refugio een goedkoop hotel gebouwd. Kijk, dat getuigt nog eens van zakelijk inzicht. Daarin heb ik nu een kamer. Waar ‘hier’ is? Zarautz natuurlijk, iedereen weet toch dat dat 21,5 km van San Sebastian ligt?
Nog even op de valreep, voor we zelf voor een paar dagen de ‘stad’ uitgaan, de beste wensen naar onze pelgrim versturen. Helaas vernamen we dat je thans zonder de steun van je staf en dus zonder vertroosting de ontberingen van het barre klimaat te lijf moet. De pelgrimage heeft al veel goeds gedaan, merken we, je begint al te preken met 3 punten. Maar het geluk ligt op de stranden, dus loop daar maar veel langs de kusten. Theo, we wensen je alle zegen van boven toe, wanneer dat tenminste niet de regen betekent, want dan wensen we je alleen maar de zonnestralen.
Groeten
Het is wel jammer dat het weer niet zo wil meewerken, maar de natuur maakt dat weer goed.
Wij hebben vandaag de rugzakken gepakt met de spullen die wij denken nodig te hebben en dat viel helemaal niet tegen.
De nieuwe slaapzakken en tent maken het een stuk lichter en we houden zelfs ruimte over in de rugzak. Vandaag ruim 20 km door de duinen gelopen en dat gaat uitstekend. Met helaas voor jou aardig weer. In T-shirt met twee maal een klein miezerbuitje, waar we niet eens de jas of poncho voor aan hoefden te trekken. De treintickets zijn ook binnen, dus zijn we er helemaal klaar voor. Helaas nog 8 dagen werken.
Wij halen in Frankrijk ook een Franse simkaart, dus dan kunnen we makkelijk contact houden.
Theo veel plezier en glij niet uit !!