Vanmorgen vertrok ik bij mijn Engelse gastheer en Groningse gastvrouw met een grote zak pruimen mee voor onderweg. Die hebben me tijdens de wandeling van vandaag uitstekend gesmaakt, mag ik wel zeggen!. Ik moest meteen al vrij steil naar boven klimmen, dat was om warm te lopen. De beloning was een erg mooi uitzicht over het dal van de Lot, badend in de zon. Later verdween de zon en werd het bewolkt, maar warm. De paden zijn hier over het algemeen slecht, veel stenen en het gaat constant op en neer. Verder zie je nog steeds niemand en de route leidt je om elk dorp dat je tegen zou kunnen komen snel heen. Ik zou deze route een volgend keer niet meer nemen, denk ik, want ik houd juist van onverwachte ontmoetingen en bezienswaardigheden op de route, ik vind het wel leuk om door dorpjes te komen. ‘t Is maar net wat je leuk vindt natuurlijk.
In ieder geval was ik op tijd in Clairac, waar volgens de gids een gîte zou zijn. Die was er ook…. met een laconiek briefje op de deur dat madame twee maanden op vakantie was. Het enige hotel zag eruit of het al jaren en jaren gesloten was, dus dat hielp ook niet veel. Bij de VVV heb ik daarna een heel gezellig praatje gehouden, maar zij hadden verder ook geen mogelijkheden. Vreemd is het dat er zo weinig overnachtingsmogelijkheden zijn. Je zou denken dat het komt omdat er ook zo weinig mensen deze route lopen, maar iedereen zegt hier dat het frappant is dat het elk jaar hartstikke druk is tot en met juni, dat er dan in juli en augustus ineens niemand meer is en dat de stroom weer begint in september.
Maar goed, al met al had ik nog geen bed, dus ben ik snel weer aan de wandel gegaan richting Aiguillon. Volgens de route was het 15 km, maar ik dacht: “Mooi niet, ik ga niet weer kilometers omlopen” en ben over de gewone weg gelopen. Dat kan hier wel, er is wel aardig wat verkeer, maar je loopt nergens gevaar en het laatste stuk liep ik op een fietspad langs de rivier en dat was gewoon erg mooi. Dan zie je tenminste toch wat mensen en kom je wel door de dorpen. En toen bleek de afstand maar 8 km te zijn. Nu bivakkeer ik in het centrum van Aiguillon in een ‘Logis de France’, het is vrij oud, maar mijn kamer kost maar € 35, dus duur is het niet. En het restaurant is erg goed. Daar heb ik wel weer even zitten genieten. Aan de tafel naast me zat een Belgisch echtpaar met drie jongens. Die jongens waren niet echt heel vervelend voor de andere gasten of zo, maar gewoon wel lekker dwars. De oudste wilde zijn zonnebril per se niet afzetten, de twee anderen, een tweeling, zaten dan de oudste weer te pesten en vervolgens met patat naar elkaar te gooien en pa en moe maar wanhopig verbieden. Heerlijk om te zien en heel herkenbaar, het riep heel wat herinneringen op.
Mijn wasje hangt weer te drogen, mijn batterijen staan allemaal op te laden, dus ik ben weer klaar voor morgen!!