Elke dag is het hier mooi weer tot de middag en na de middag betrekt de lucht en verdwijnt de zon. Maar goed, zolang het maar droog blijft mopper ik niet.
Vanmorgen waren we de sleutel van de albergue kwijt. Die moesten we in een bakje leggen. Ik heb dus aan iedereen gevraagd waar die sleutel gebleven was. Niemand had hem en toen bedachten we gezamenlijk dat de beheerster de sleutel had meegenomen. Dus trokken wij de deur achter ons dicht en vertrokken. Ik heb tegen Carlos gezegd dat hij gewoon door moet lopen, want hij loopt veel harder dan ik. Ik wil gewoon mijn eigen tempo lopen. Bovendien kletst hij je de hele dag de oren van je hoofd. Het is een aardige knul, dat wel, maar ik loop net zo lief alleen. Na 1,5 km zag ik al een bar, dus snel naar binnen voor de koffie. Dan kan ik meteen mijn medicijnen innemen, dus ik greep in mijn broekzak naar de medicijnen en wat haal ik tevoorschijn? Juist, de sleutel van de albergue. Dus na de koffie eerst maar weer 1,5 km terug om de sleutel af te leveren.
Het was vandaag een hele mooie route. het leek wel een beetje op de Veluwe: zandgrond, bossen met grote open stukken ertussen, erg mooi. Ik heb een hert gezien en een buizerd, maar beiden deden niet aan public relations voor de natuur, want ze stopten niet even om zich te laten filmen. De wegen waren goed begaanbaar, het waren zandwegen en dat loopt lekker. Bovendien zag ik af en toe in het zand een boodschap in grote letters van Carlos: “Theo, animo”. Wij zouden zeggen: “Houd er de moed maar in”.
Ongeveer 5 km voor Astorga klopte mijn gidsje niet meer, ik zag ook geen gele pijlen meer en ben daardoor 4 km omgelopen, dus ik heb er vandaag 28 km opzitten. Ik was weer van plan om het eerste het beste hotel te nemen, dat op mijn weg kwam en dat heb ik dus gedaan. Ik zit nu in een eenvoudig pensionnetje, maar er is niets op aan te merken en ik betaal nu € 20. Vanmiddag heb ik er gegeten voor € 9. Ja, ik kan ook wel eens zuinig zijn, hoor.
Na het eten ben ik op zoek gegaan naar een goede fotowinkel voor een schijfje in mijn camera, want het schijfje dat ik een paar dagen geleden heb aangeschaft, is volgens mij voor een mobiele telefoon. Ik wil niet het risico nemen dat ik niet meer kan filmen onderweg, dus toen ik zo gauw geen winkel zag, dacht ik: “Even naar de VVV”. Mooi mis, het is maandag en dan is de VVV gesloten, ook op tweede Pinksterdag. Lijkt me niet zo handig op een feestdag, maar ja.
Ik ben nu weer op de Camino Frances en ik ben meteen in een andere wereld. Alles is hier te koop: wandelstokken, petjes en weet ik wat al niet meer. Alle dingen waar ik me soms onderweg rot naar heb lopen zoeken, liggen hier in Astorga voor het grijpen.
Het bulkt hier echt van de pelgrims, je herkent ze van heinde en verre. In het pension stonden ze ook al op de deur te kloppen van de douche en ook dat herkende ik van zeven jaar geleden. Dat is typisch de camino Frances.

Astorga, bisschoppelijk paleis van Gaudi

Ik wilde ook even naar het bisschoppelijk paleis van Gaudi, want dat heb ik de vorige keer niet bekeken. Maar ja, het is maandag, ook dat is gesloten, ook al is het dan Pinksteren. Alle pelgrims lopen langs me heen om het paleis te gaan bekijken. Ja jammer dan, maandag is maandag en dicht is dicht. Heerlijk land.
Ik heb nu op één middag al meer pelgrims gezien dan in alle weken hiervoor. Ik zei tegen Gery dat ze ongeveer gelijk met mij uit St Jean pied de Port vertrokken waren, maar Gery zei dat dat niet kan, omdat dat 400 km korter is dan mijn route. “Nou ja”, zei ik, “die paar kilometers”. Daarna realiseerde ik me eigenlijk pas dat dat wel ongeveer 3 weken lopen is.