36,03 km – 51.469 stappen / totaal 1946,5 km – 2.800.608 stappen

Vanmorgen heb ik eerst eens rustig rondgekeken in Cahors, want om nou overal zo maar voorbij te lopen is natuurlijk ook niet de bedoeling. Cahors is een leuke stad met een beetje Italiaanse uitstraling. Er is een brug met een verhaal. De legende zegt namelijk dat de bouwer van de brug bang was dat de brug niet op tijd klaar zou zijn en verkocht daarom zijn ziel aan de duivel in de hoop dat die zou helpen. Toen de brug bijna klaar was, kreeg hij daar spijt van en wendde zich tot Maria om hulp. Daarop werd de duivel zo boos dat hij een steen uit de brug trok. Dit gebeurde tot drie keer toe en toen kwam Maria hem te hulp door er haar hand voor te houden. Op de brug staat nu aan de ene kant een beeldje met de duivel, die stenen uit de brug haalt en aan de andere kant een beeldje met Maria, die haar hand voor de stenen houdt. Grappig hè?

Het landschap verandert hier duidelijk, er is meer landbouwgrond en ik liep vanmiddag door een streek waar de grond echt wit was, ik denk een soort kalk. Het wordt daar ook Quercy Blanche genoemd en er groeit niet veel behalve zonnebloemen en een beetje graan. De zonnebloemen staan nog in knop. Verder is de route weer veel vlakker en ik hoef niet zo te klimmen en te dalen op het ogenblik. Wel was het vandaag weer erg heet, ik heb wel vier liter water gedronken. En er zijn weer meer mensen en medepelgrims, dat is gezelliger.

Ik heb ook vandaag meer gelopen dan ik eigenlijk van plan was, maar toen ik om half vier bij de gîte was waar ik wilde slapen, bleek de beheerster een vrije dag te hebben en was de gîte dus dicht. En de volgende gîte is dan 9 km verder. Met de auto rijd je dat in tien minuten, maar lopend kost je dat weer bijna twee uur natuurlijk. Maar nu zit ik in een zeer comfortabele en zeer schone gîte, samen met vijftien andere wandelaars en fietsers, in Montcuq. Ik heb hier net gegeten en dat is leuk met zo’n club, er zit weer van alles tussen: Amerikanen, een Duitse dominee, enz. En het grote voordeel is dat ik nu morgen niet ver hoef, dus morgenmiddag lig ik languit in het zonnetje voor de tent en ik hoop zondag in Moissac aan te komen. Dan begin ik aan mijn laatste gids voor Frankrijk en dan wordt het Spaans. Ik hoor hier van mensen dat het lopen in Spanje vrij gemakkelijk is, omdat er veel faciliteiten zijn. Of het nou ook leuker is, dat weet ik niet en ik waag het te betwijfelen. Maar….. on verra! En zover is het nog lang niet.