Hebben jullie nou je zin? Zit ik hier op een bankje te janken met een berg post naast me. Vanmorgen ben ik naar het postkantoor geweest en toen was er nog niets. Dus ik dacht: “Dat is logisch, want het stond vrij laat op de website.” Dus toen maar naar de kapper en ik heb nu een heel kort koppie, zogezegd geen pelgrimsmanen. Vanmiddag toch nog even het postkantoor binnengewipt en ja! Geweldig van jullie, heel hartelijk bedankt Arij, Ellen, Andries, Rina, Ton, Suzanne, Cees, Corrie, Bep, Jan, Olga!! Ik ben er van de emotie vast nog een paar vergeten te noemen, vergeef het een oude pelgrim dan. Ton en Suzanne, dankzij jullie boekje kan ik straks wellicht iets in het Spaans zeggen!
Ik zit nu met allemaal jonge gasten, die waanzinnig veel lawaai maken met spelletjes aan de computer, hier in Le Puy in een internetcafé. Vandaag dus een rustdag en dat valt eigenlijk helemaal niet mee. Vanmorgen om zeven uur vertrokken veel pelgrims, en dan bedoel ik tientallen, naar de kathedraal om daar de pelgrimszegen te krijgen van de bisschop. Elke morgen om zeven uur is er een pelgrimsmis en dan worden de namen van de pelgrims voorgelezen die gaan vertrekken richting St. Jean Pied de Port. Morgenochtend ben ik ook van plan daar aan mee te doen.
En dan begint eigenlijk het tweede deel van de reis. Ook heb ik inderdaad het gevoel dat de reis zelf het belangrijkste is. De aankomst lokt me nog niet, omdat het dan echt afgelopen zal zijn. En ik geniet er juist zo erg van.
Gisteren was de binnenkomst in de kerk (en dat had ik niet verwacht van mezelf) erg emotioneel. Omdat er veel toeristen in de kerk waren, hoorde ik overal om me heen fluisteren: “Kijk, een echte pelgrim, hij heeft een schelp!”. In het Frans, Duits, Engels en inderdaad ook een paar keer in het Nederlands. Als je dan die trapppen oploopt, waarvan je weet dat miljoenen pelgrims dat al duizend jaar doen, zet dat je aan het denken, zal ik maar voorzichtig zeggen. Leuk ook, al die reacties elke dag. Jullie moeten nou ook weer niet al te zeer gaan prijzen, hoor, want zo veel anderen doen het ook.
Leuk is het wel, zoals de mevrouw die me vroeg of ik haar een kaartje wilde sturen uit Santiago en terwijl ze dat zei een kruisje sloeg. Kijk, dat zijn voor mij nu mooie momenten. Iedereen een pelgrimsgroet van Pelgrim Theo.
Hallo Theo,
Proficiat!
Vanaf hier loop je in de voetsporen van ene Gotescalk, de bisschop van Le Puy die in 962 als een van de eersten als pelgrim naar Compostela trok. Hij was het die bij zijn terugkeer de Chapelle St-Michel d’Aiguilhe (de naald!) bouwde bovenop een van die lavarotsen middenin de oude vulkaankrater.
Nog een weetje: het enorme rode mariabeeld dat op die andere rots staat werd daar in 1860 geplaatst. Het is gegoten uit het ijzer van 213 kanonnen die in de Krimoorlog werden buitgemaakt bij Sebastopol.
Zo, nu je dit weet kan je weer vrolijk verder. Vanaf hier worden de Duitsers talrijker, de landschappen ruiger, het weer onvoorspelbaarder, de wegen kwasi onbegaanbaar, het eten nog exotischer en de meisjes mooier. Dus, zing maar lekker mee met Ramses: “We zullen doorgaan…”.
Dag Theo,
Zie je wel dat je steeds heiliger wordt, nu ook al een bisschoppelijke zegen en een zwarte Madonna. Maar toch.., ik kan me voorstellen hoe indrukwekkend het is om te weten dat je in de kerk bent waar al eeuwen pelgrims komen. Dat geeft toch een extra waarde aan wat je doet, denk ik. Al die voetstappen die zoveel mensen ook voor jou gezet hebben. Het zal je toch spijten als het voorbij is, denk ik, maar ja, als je per se wilt kun je ook nog de weg terug lopen.
Dag Theo