17,31 km – 25.098 stappen / totaal 1066,79 km – 1.528.881 stappen

Is het niet fantastisch? Ik ben in Vezelay! Wat ik ooit gezegd heb: “Dat wil ik ooit ook: lopend in Vezelay aankomen en van ver de basiliek al op de heuvel zien staan”, is vandaag gebeurd!!.
Arlette en Etienne was ik vanmorgen uit het oog verloren, die liepen ver voor me uit. Toen ik omstreeks de middag in een of ander gehucht kwam met maar twee, drie huizen, zag ik ineens voor de deur van een van die twee huizen twee rugzakken staan. De deur stond open en toen ik voorbij wilde lopen, zag ik Etienne en Arlette binnen zitten, die zeiden: “Kom erbij!” En zo zaten we plotseling bij mensen in huis, die ons voorzagen van water, brood en kaas. We hebben er uitgebreid zitten praten, ze hadden een gastenboek waar iedereen iets in schreef die langs en dus ook binnenkwam. Er stonden echt mensen in van over de hele wereld. Wij moesten er uiteraard ook iets in schrijven. We zaten een poosje gezellig te praten, toen er na een minuut of twintig een meneer aankwam die vroeg of dit de familie Benoit was. Hij zei dat hij hen kende, want de zwager van zijn zus was er ook geweest. Uiteraard werd dat opgezocht in het gastenboek en jawel, de betreffende persoon vonden we terug. Zo zaten we daar dan met zijn vieren en toen we weggingen, liep het echtpaar een paar honderd meter mee om ons de plek te wijzen vanwaar je de basiliek van Vezelay kon zien liggen.
En steeds als je een eindje verder liep, zag je de basiliek liggen.

Ik vond dat heel erg indrukwekkend en precies zoals ik me dat had voorgesteld. We gingen omhoog aan de achterkant van de basiliek over de oude pelgrimsweg. Het was een sensationeel gevoel daar naar boven te sjouwen (want het was geen makkelijke weg) en dan te denken aan miljoenen voetstappen, die hier sinds 800 of daaromtrent zijn gezet van al die mensen. Te weten dat al die mensen letterlijk en figuurlijk ieder met hun rugzak hier hebben gelopen, ieder met zijn eigen sores en zijn eigen pakje in het leven. De dag van vandaag was letterlijk en figuurlijk een hoogtepunt en heel bijzonder.
Het was mooi zonnig weer; in de basiliek werd ik heel hartelijk ontvangen en kreeg ik mijn stempel. In deze schitterende basiliek heb ik vervolgens mijn kaarsjes gebrand en ben afgedaald naar de crypte, waar juist een dienst gehouden werd.

Kortom, alles werkte mee om van deze dag een dag met een gouden rand te maken. En ik moest denken aan wat de vrouw bij de fysiotherapeut zei: “Als St. Jacob wil dat u pelgrim wordt, dan wordt u ook pelgrim, hoor!” En nu stond ik hier dan toch.
Toen ben ik naar het postkantoor gelopen, waar een stapel post op me lag te wachten! Geweldig was dat ook, ik werd er emotioneel van. Fantastisch bedankt Ton en Nora, alle collega’s van het Kunstcentrum Zaanstad, Arij en Ellen, Rina en Andries, Jan en Olga, Leen en Ineke, Bep! Het heeft me geweldig veel goed gedaan!
Nu zit ik samen met Paul uit Overijsse (bij Brussel) in de lange straat die naar de basiliek toeloopt in een huis van de zusters. We slapen op een zaal met vier bedden, waar wij samen dus het rijk alleen hebben. In de zaal naast ons slaapt een groepje Japanners met een gids, die Engels spreekt. Die gids vroeg me wat we aan het doen waren en waarom. Dus ik vertel het en de gids vertaalt dit voor zijn groep. Begonnen die Japanners voor ons te buigen!
Straks gaan Paul en ik uit eten, want we hebben zojuist besproken dat we gaan bezuinigen, want het kost al met al behoorlijk wat. We gaan dus bezuinigen, maar ja, je moet toch goed eten, anders kom je nergens. En we slapen nu al goedkoop, dus kunnen we wat we daarop besparen toch heel goed in de pot voor het eten doen?
Ik heb een fantastische dag gehad!