5 mei: 32,53 km – 47.147 stappen
6 mei: 27,58 km – 39.984 stappen / totaal 668,51 km – 952.210 stappen

Gisteren heb ik een flink stuk gelopen, maar dat kon niet anders, aangezien je hier niet veel overnachtingsplaatsen hebt. Het is een leeg land en met de auto ben je zo 20 km verder, maar lopend natuurlijk niet. Enfin, tot nu toe heb ik steeds kunnen slapen, dus het zal allemaal wel loslopen. Het was erg warm en het heeft geonweerd. Ongeveer 10 km voor Signy l’Abbaye werd ik aangehouden door een meneer, die me na het gebruikelijke praatje uitnodigde voor een kop koffie. Toen stapte ik een echte ouderwetse Franse boerderij binnen, waar iedereen aan een grote lange tafel zat en aan het hoofd daarvan een oude grootvader. Die luisterde naar ons gepraat en vroeg toen aan zijn zoon waar ik vandaan kwam. “Het is een Hollander”, zei de zoon, ‘Hij komt uit de buurt van Amsterdam”. Waarop de oude man zijn hoofd schudde en zei: “Dat kan niet, want hij spreekt net zo Frans als ik”. Dus dat was een groot compliment. Vervolgens verbood hij me om door het bos te lopen, want dat was veel te gevaarlijk, ik zou absoluut verdwalen en als ik daar dan alleen liep, nee, dat kon echt niet. Dus ik heb hem maar gehoorzaamd. Mijn overnachtingsplaats was Signy l’Abbaye en daar bestond de camping uit het trainingsveld van de plaatselijke voetbalclub. Die waren gisteravond ook gewoon aan het trainen op het veld, dus af en toe kreeg ik een bal op mijn tent, dat was wel komisch. Ik heb weer eens ouderwets goed Frans gegeten gisteren: Oeuf mayonaise, sla, een plateau de fromages en een flan toe. Dus ik kon er tegen vandaag.
De route door dit gebied is wat saai, je merkt dat je aardig in de buurt van de Champagne terechtkomt. Het klopt dus wat ik erover gelezen heb, iedereen schijnt dit een saai stuk te vinden en iedereen klaagt over gebrek aan slaapplaatsen, dus vooruit maar. Het was heerlijk wat de temperatuur betreft, niet te warm en niet te koud. Ik had een fikse regenbui van twee uur. Nadat ik daar een tijd in gelopen had, kwam ik een bushokje tegen, daar ben ik in gaan zitten en heb een sandwich en een pain au chocolat gegeten en toen ik weer reisvaardig was daarna was het droog.
Nu ben ik aangekomen in Chateau-Porcien en heb vannacht weer een nieuw soort overnachting: we hebben eerst met zeven pelgrims tegelijk moeten wachten op de sleutel van een school en nu slapen we vannacht met zijn allen in de gymzaal. Dat is weer een heel andere belevenis, er worden links en rechts van me ook wat zorgen geuit over eventuele snurkers, maar dat mag me de pret niet drukken. Het speelplein grenst aan de straat en aan het schoolhek daar hangen nu zeven wasjes te drogen, een leuk gezicht wel. Vanavond gaan we met zijn zevenen eten in de bar hier aan de overkant, dus dat kan gezellig worden. Zo zie je, elke dag is anders, ik vind het nog steeds fantastisch allemaal en mijn enkel blijft hetzelfde, wordt niet erger, dus ik houd de moed erin. Ik kreeg al klachten vanuit Heemskerk, dat ik veel te hard ga, want Suzanne wil een weekje meelopen en dan moeten Ton en Gery haar nog wel kunnen brengen in een weekend. “Ja”, sprak ik ferm, “Dat is jouw probleem!”