—————————————————————————————————————————————————————————————————

Waarheen pelgrims, waarheen gaat gij

‘ t oog omhoog en hand in hand?

Wij gaan op des Konings roepstem

naar ons huis en Vaderland.

Over bergen en door dalen,

gaan wij naar die blijde zalen (bis)

van Gods huis in’t Vaderland (bis)

——————————————————————————————————————————————————————————————————-

Va, Pèlerin, va!

Va, pèlerin, poursuis ta quête

Va sur ton chemin, que rien ne t’ arrête!

Prends ta part de soleil, et part de poussière,

le coeur en éveil, oublie l’ éphémère!

Tout est néant, rien n’ est vrai que l’ amour.

N’ attache pas ton coeur à ce qui se passe!

Ne dis pas: j’ ai réussi, je suis payé de ma peine.

Ne te repose pas dans tes oeuvres, elles vont te juger

Garde en ton coeur la parole:

Voilà ton trésor!

Vertaling:
Ga, pelgrim, ga
Ga, pelgrim, vervolg je zoektocht
ga je weg, laat niets je tegenhouden
neem deel aan de zon en neem deel aan het stof,
met waakzaam hart, vergeet de vergankelijkheid!
Alles is onbeduidend, alleen de liefde is waar.
Hecht je niet aan wat voorbij gaat!
Zeg niet: ik heb overwonnen, mijn moeite is beloond.
Rust niet op je lauweren, je daden worden beoordeeld
Bewaar deze woorden in je hart:
dit is je rijkdom!

——————————————————————————————————————————————————————————————————-

Pelgrim, ‘t is slechts je voetspoor

dat een weg is en niets meer

Pelgrim, er zijn geen wegen

De weg ontstaat bij het gaan

—————————————————————————————————————————————————————————————————

 

Le chant des pèlerins de Compostelle

Tous les matins nous prenons le chemin

tous les matins nous allons plus loin

jour après jour la route nous appelle

c’ est la voie de Compostelle

– – –

Ultreia, ultreia

et susceia

Deus adjuva nos

– – –

Chemin de terre et chemin de foi

voie millénaire de l’ Europe

la voie lactée de Charlemagne

c’ est le chemin de tous les Jacquets

– – –

Ultreia, ultreia

et susceia

Deus adjuva nos

– – –

Et tout là-bas au bout du continent

messire Jacques nous attend

depuis toujours son sourire fixe

le soleil qui meurt à Finistère

– – –

Ultreia, ultreia

et susceia

Deus adjuva nos

Vertaling:
Elke morgen gaan wij op weg
elke morgen gaan we verder
dag na dag roept de weg ons
de weg naar Compostela

Ga door, ga door
en houd vol
God helpt ons

Aardse weg en weg van geloof
duizendjarige weg van Europa
de melkweg van Karel de Grote
de weg van alle Jacobijnen

Ga door, ga door
en houd vol
God helpt ons

En aan het einde van het vasteland
wacht sint Jacobus op ons
zoals altijd zijn glimlach gericht
op de ondergaande zon in Finisterre

Ga door, ga door
en houd vol
God helpt ons

——————————————————————————————————————————————————————————————————-

Bénédiction des pèlerins

Dieu tout puissant, tu ne cesses de montrer ta bonté à ceux qui t’aiment et te laisses trouver par ceux qui te cherchent,

sois favorable à ton Pèlerin qui part sur le chemin de Compostelle et dirige ses pas selon ta volonté.

Sois pour lui l’ombrage dans la chaleur du jour, abri dans les intempéries, lumière dans l’obscurité de la nuit, soulagement dans la fatigue,

afin qu’il parvienne dans la joie au tombeau de l’apotre Jacques.

Vertaling:

Almachtige God, u die nooit aflaat uw goedheid te tonen aan hen die u liefhebben en die zich laat vinden door hen die u zoeken, wees uw pelgrim, die op weg gaat naar Compostela goedgunstig en leidt zijn stappen volgens uw wil.
Wees voor hem de schaduw in de hitte van de dag, een schuilplaats in weer en wind, het licht in het donker van de nacht, verlicht zijn vermoeidheid, opdat hij met vreugde bij het graf van de apostel Jacobus mag aankomen.

——————————————————————————————————————————————————————————————————

Boven op de berg

’t Was boven op de berg dat ik begreep

en besloot het nooit meer te vergeten

’t Was boven op de berg dat ik begreep

wat ik al zo lang had moeten weten

– – –

Diep onder mij het zachte groene dal

wit boven mij de wolken in het blauw

’t Was boven op de berg dat ik begreep

wat ik nooit meer vergeten wou

– – –

Geen stem, geen vuur vanuit een struik

gewoon de vage bergen in de mist

’t Was boven op de berg dat ik begreep

dat ik dit al langer wist

– – –

Altijd, altijd

– – –

Geen donderslag bij heldere hemel

ook niet de bleke sikkel van de maan

’t Was boven op de berg dat ik begreep

Ik kan ook zonder angst bestaan

– – –

Was het de wind die mij vertelde

Je bent nooit alleen op deze aarde

’t Was boven op de berg dat ik begreep

wat ik al lang bewaarde

– – –

Was het de warmte van de zon

de geur van steen, door mij herkend

’t Was boven op de berg dat ik begreep

Je bent nooit alleen als je samen met jezelf bent

– – –

Altijd, altijd

Bram Vermeulen

——————————————————————————————————————————————————————————————————-

Pelgrim, wie roept je?

Stof, slijk, zon en regen,

is de weg van Santiago

duizenden pelgrims

en reeds meer dan duizend jaar.

– – –

Pelgrim, wie roept je?

Welke geheime kracht trekt je?

Niet het veld van de sterren,

niet de grote kathedralen.

Niet het verwoeste Navarra,

noch de wijn van de Rioja,

noch de schelpdieren van Galicië,

noch de Castiliaanse landerijen.

– – –

Pelgrim, wie roept je?

Welke geheime kracht trekt je?

Niet de mensen van de weg,

noch de volksgebruiken.

Noch de geschiedenis en de cultuur,

noch de haan van Calzada,

noch het paleis van Gaudi,

noch het kasteel van Ponferrada.

– – –

Dat alles zie ik in het voorbijgaan,

het is een vreugde dit alles te zien,

maar de stem die mij roept

voel ik veel dieper.

——————————————————————————————————————————————————————————————————-

Toen de stilte brak in zijn hoofd

onder druk van de wereld die

hijzelf had toegelaten, strikte hij

op een ochtend zijn schoenen,

zocht naar woorden voor een afscheid

en vertrok zonder nog iets te zeggen

op weg naar een beeld

waar hem verlossing scheen,

naar een veld

ver weg onder sterren.

Maanden schreef hij met de afdruk

van zijn voeten, zijn naam in de huid

van oude wegen. Trok stofsporen

als een web tussen stad en stad

op weg naar zijn doel.

En op de telmaat van zijn passen

formuleerde hij zorgvuldig

de vragen die hij stellen zou

als zijn tocht was afgelegd.

Aan de sterren zou hij de woorden

vragen om te beschrijven wat zijn hart

niet meer zeggen kon,

aan de vier winden de gedachten

die hij zelf niet vormen kon

en de rotsen aan het einde van zijn reis

zou hij smeken hem zijn eigen weg te duiden

die hij was kwijtgeraakt

– – –

Maar toen hij knielde

na een tocht van maanden

voor de poorten van zijn doel

hadden zon en wind

en stof en regen

al zijn vragen uitgewist.

De woorden van zijn hart

had hij een halve weg terug

al gelezen in de dans

van vonken

boven een avondvuur,

zijn verstarde gedachten

waren nooit zo helder

verwoord als door elke zucht

van zijn eigen ademtocht

bij elke pas die hij naar hier had gezet

en zijn toekomstweg stond geschreven

in de lijnen van

een kiezelsteen die hij

weken eerder al had geraapt

bij de monding van een rivier.

– – –

Toen hij knielde

op een Spaans veld onder de sterren

hadden zijn vingers

alle antwoorden al gelezen

telkens als zij streken

als een stille mantra

over de ribbels van de schelp

om zijn hals

en geklonken in het ruisen

van de kalme zee in haar holte

waar hij naar had geluisterd

op stille avonden

in andere velden onder

andere hemels van sterren.

——————————————————————————————————————————————————————————————————

Wie waarlijk leeft heeft in zijn hart

een onvernietigbare veer, een stille kracht,

die iedere weerstand tart.

Noem ons haar naam.

Spreek uit en leer wat sterker is dan ramp en smart.

Geen naam, geen leer, alleen de wil

sterker te zijn dan leed en tijd.

Aanvaard uw taak, volvoer haar stil,

Heb lief en hoop en wees bereid…..

Albert Verwey

——————————————————————————————————————————————————————————————————-

Wandelaar, er is geen pad

Je baant je pad al lopend

Wandelaar, er is geen pad

Slechts een schuimspoor in de zee

Antonio Machado

——————————————————————————————————————————————————————————————————

Pèlerin où t’ en vas-tu?

pourquoi fais-tu ce long voyage?

randonneur où t’ en vas-tu?

ton sac à dos pour tout bagage

– – –

Peut-être ne sais-tu pas

qui te guide sur ce chemin

il se peut que ce soit la foi

peut-être n’ es-tu pas chrétien

– – –

Il y a déja plus de mille ans

que la grande aventure est née

marcheur, tu es le descendant

des hommes qui l’ ont engendrée

– – –

Tu vas traverser des régions,

des villes, des bourgs, des villages

les pierres te raconteront

l’ histoire du pèlerinage

– – –

Tu devras franchir des rivières,

des montagnes, les Pyrénées

hier encore c’ était la frontière

pendant des heures tu vas monter

– – –

Alors tu seras en Espagne

sur le ‘camino’ tu souffriras

comme l’ empereur, Charlemagne,

lui aussi est allé là-bas

– – –

Avec les Basques tu vas chanter

tu boiras du vin de la Rioja

la Castille va te brûler

et la Gallice tu atteindras

– – –

Et lorsque seul parmi tant d’ autres

tu aperçevras au lointain

la cathédrale de l’ apôtre

tu n’ oublieras plus le chemin.

Vertaling:

Pelgrim, waar ga je heen?
waarom maak je deze lange reis
wandelaar, waar ga je heen?
met je rugzak voor alle bagage

Misschien weet je niet
wie je leidt op deze weg
dat kan het geloof zijn
misschien ben je geen christen

Meer dan duizend jaar geleden
is dit grote avontuur geboren
wandelaar, je bent de afstammeling
van de mensen die dit hebben doen ontstaan

Je zult door streken gaan,
door steden, burchten, dorpen
de stenen zullen je de geschiedenis
vertellen van de pelgrimage

Je zult rivieren oversteken,
bergen en de Pyreneeën
gisteren nog was hier de grens
urenlang zul je omhoog klimmen

Dan zul je in Spanje zijn
op de ‘camino’ zul je lijden
zoals keizer Karel de Grote
die hier ook heen is gegaan

Met de Basken zul je zingen
de wijn van Rioja zul je drinken
de zon van Castilië zal op je branden
en je zult komen tot Galicië

En dan, alleen temidden van vele anderen
zul je van verre de kathedraal
van de apostel zien staan.
Je zult de weg nooit meer vergeten.
——————————————————————————————————————————————————————————————————

De pelgrim kwam ik tegen op mijn tocht door avondland

ik vroeg hem: zeg waar is je reis naar toe

je naam wordt oud, je schoenen zijn versleten onderhand

en ben je al dat zwerven nog niet moe

het wordt al bijna donker, de weg is lang naar huis

ik weet een bron die reizigers verkwikt

die wonderwel ontspringt daar op die heuvel met dat kruis

de pelgrim zag me aan, hij keek verschrikt

– – –

Ik weet het, sprak de pelgrim, die is er inderdaad

de oorsprong van het leven en de deugd

je wordt opnieuw geboren, zegt men als je er in baadt

en krijgt ’n nieuwe naam, een tweede jeugd

kom volg mij beste pelgrim en blijf niet langer staan

je wilt toch vinden, naar ‘k veronderstel

het spreekwoord zegt: wie zoekt, die vindt, ik kom er net vandaan

daarom ken ik de weg hier wonderwel

– – –

Het spijt mij, zei de pelgrim, ’t vinden is maar schijn

mijn wegen zijn bepaald door zon en maan

voor mij is er geen waarheid dan onderweg te zijn

en ‘k heb nog eeuwen lang alleen te gaan

toen ik hem zag vertrekken die stille vreemdeling

ontvouwde zich een angstig visioen

terwijl hij langzaam verder tastte in de schemering

en zelden heb ik zo gehuild als toen…

Rikkert Zuiderveld

——————————————————————————————————————————————————————————————————

Que el cansancio

del camino

nunca te impida

pensar

es lo importante

la meta …..?

no sera acaso

el encuentro con

el monte, con el rio,

con el rumbo

que has perdido

….. con el misma

dios quizas…..?

Vertaling:

Dat de vermoeidheid
van de weg
je nooit zal beletten
na te denken
over het belangrijkste
doel
dat zal misschien niet zijn
de ontmoeting met
de berg, met de rivier
met de richting
die je kwijt was
….. met dezelfde
God misschien…..?

——————————————————————————————————————————————————————————————————

A los que por vivir los valores

dieron aqui su vida

nuestro recuerdo eterno.

– – –

A los que por vivir sus valores

quitaban aqui las vidas

nuestro olvido y perdon

– – –

A todos, nuestros hermanos

que nos señalaron caminos

con su testimonio y verdad.

– – –

A todos, nuestros hermanos

que equivocaron los caminos

fanaticos de su verdad.

– – –

A todos, peregrinos de la vida

que buscaban un mundo mejor,

agradecimiento a unos

y a los otros perdon,

de los hermanios que ahora

andamos por el abrazo fraterno

de credos, ideas y colores,

por la dignidad de todos,

en la paz, de un mundo mejor.

Vertaling:

Aan hen, die voor de waarden van het leven
hun leven hebben gegeven
wij zullen ons hen altijd herinneren.

Aan hen die door het leven volgens hun eigen principes
levens hebben genomen
wij zullen hen vergeten en vergeven.

Aan al onze broeders
die ons de weg hebben gewezen
door hun getuigenis en waarheid.

Aan al onze broeders
die de verkeerde weg hebben genomen
omdat zij verbeten vasthielden aan hun eigen waarheid.

Aan alle pelgrims van het leven
die zoeken naar een betere wereld
dankbaarheid aan de een
en vergiffenis aan de ander

Dat wij nu broederlijk zullen wandelen
in geloof, hoop en liefde
ieder in zijn eigen waarde
in de vrede van een betere wereld.

——————————————————————————————————————————————————————————————————-

Pelgrimsgebed

Vader God u ken my naam

my binnegoed en buitestaan

my grootpraat en my klein verdriet

my vasthou aan als wat verskiet

– – –

U ken my vrese en my hoop

die pad wat e kso kaalvoet loop

die pad het u lankal berei

u maak die pad gelyk vir my

– – –

Alle pelgrims keer weer huis toe

elke swerver kom weer tuis

ek verdwaal steeds op die grootpad

soekend na u boardinghuis

– – –

Moeder God u ken my waan

my ego en my regopstaan

die drake waarteen ek bly veg

u wys my altyd weer die weg

– – –

u het my met u lig geseën

die lig strooi ek op iedereen

net u weet hoe my toekoms lyk

ek het niks. u maak my ryk

– – –

Alle pelgrims keer weer huis toe

elke swerver kom weer tuis

ek verdwaal steeds op die grootpad

soekend na u boardinghuis

Amanda Strydom

Vertaling:

Vader God u kent mijn naam
u kent mij van binnen en van buiten
mijn grootspraak en mijn klein verdriet
mijn vasthouden aan alles wat vergaat

U kent mijn vrees en mijn hoop
het pad dat ik barrevoets beloop
dat pad hebt u allang bereid
u maakt het pad gelijk voor mij

Alle pelgrims gaan weer naar huis
elke zwerver komt weer thuis
Ik verdwaal steeds op de weg
zoekend naar uw herberg

Moeder God u kent mijn waan
mijn ego en mijn rechtop staan
de draak waartegen ik blijf vechten
u wijst mij altijd weer de weg

U hebt mij met uw licht gezegend
dat licht strooi ik op iedereen
alleen u weet hoe mijn toekomst zal zijn
ik heb niets u maakt mij rijk

Alle pelgrims gaan weer naar huis
elke zwerver komt weer thuis
Ik verdwaal steeds op de weg
zoekend naar uw herberg