Een dag zonder poncho

Hoera, een dag zonder poncho! Het is de hele dag droog gebleven, hoewel alles nog wel nat is, maar dat mag me de pret niet drukken!
Gisteravond zijn we uitgenodigd door een meneer, die even langs kwam, een kijkje te nemen in de Baskische herenclub. Die bestaat uit twee ruimtes. In de ene ruimte staat een keuken van wel twintig meter lang en om de beurt wordt daar door een van de heren gekookt. Ze koken allemaal delicatessen van de streek en er komt geen vrouw in de keuken. In de andere ruimte eten ze dan met zijn allen. We hebben er een pilsje gedronken en daarna zijn we met zijn achten gaan eten. Allemaal pelgrims die in de piepkleine refugio zitten: een Frans stel, een Franse jongen van een jaar of vierentwintig, twee Duitse vrouwen, een Spanjaard, een Amerikaan en ik. Dus internationaal en hartstikke gezellig!
En vanmorgen weer opgewekt samen met Jim op pad. Het was weer heel veel op en neer en op een gegeven moment kreeg Jim (hij is 72 jaar) last van zijn knie en ik kreeg last van mijn enkel, dus…. werden we allebei verstandig. We hebben besloten om na 21 km te stoppen in Markina. Nu hebben we daar samen een kamer genomen en ik merk dat het heel prettig is dat hij vloeiend Spaans spreekt, makkelijk voor me en hij krijgt veel meer gedaan natuurlijk. De afstanden voor vandaag en morgen zijn ook wat redelijker verdeeld op deze manier, nu moeten we morgen nog 25 km ongeveer naar Guernica.

guernica-web In Guernica heeft Picasso zijn beroemde schilderij gemaakt van het bombardement. Tijdens de Spaanse burgeroorlog is Guernica door de Duitsers helemaal plat gebombardeerd, waarschijnlijk om te oefenen voor hun bombardementen in de Tweede Wereldoorlog, onder andere op Rotterdam. Er schijnt nog een duizenden jaren oude boom te staan, die het bombardement heeft overleefd.
Maar goed, dat is voor morgen, nu is het: modder afspoelen, kleren uitwassen, lekker eten en naar bed. O ja, in Markina is een kerk, die om het altaar heen is gebouwd. Het altaar bestaat uit drie grote voorchristelijke stenen, die door de heidenen al als altaar werden gebruikt. Nou, toen heeft men er maar een kerk omheen gebouwd. Ik was er graag even binnen gaan kijken, maar helaas was de kerk dicht. Niets aan te doen, in Spanje zijn de kerken meestal niet open. Dus de pelgrim ontbreekt het vandaag aan geestelijk voedsel, hij zal het met fysiek voedsel moeten doen. Omgekeerd lijkt me erger.

2 gedachten over “Een dag zonder poncho”

  1. Ja, hier ben ik dan ook weer. Vrijdag was het druk op het werk en in het weekend hebben wij de kleinzoon te logeren gehad. Volgens mij kan je het een beetje vergelijken met een pelgrimstocht, want maandagavond waren Leen en ik uitgeteld. Wel heel leuk ook, dus we klagen ook niet.
    Wat een belevenissen weer, joh. Ga zo door en wij genieten helemaal mee. Groetjes, je zus

  2. Hoi Theo,
    ‘t Is inderdaad makkelijk wanneer je iemand bij je hebt die de taal goed machtig is. Dan kom je op veel plekken en maak je veel dingen mee waarvan je anders misschien verstoken was gebleven. Ik heb zo’n zelfde ervaring twee jaar geleden in Cuba gehad. Daar reisde ik ook met iemand die de taal erg goed sprak en makkelijk contact legde. Dat heeft mooie foto’s opgeleverd toen.
    Ik geniet zo goed als dagelijks van je verhalen. Hoop dat het geblubber z’n langste tijd heeft gehad en dat de Spaanse zon je in de komende weken goed mag verwennen.
    Het schilderij Guernica van Picasso is natuurlijk wereldberoemd. Het lijkt me een aparte ervaring om zoveel jaren later in dat decor te stappen.
    Ik wens je nog vele mooie stappen en belevenissen toe voor de komende tijd. Wanneer jij er dan een goed verhaal van maakt genieten ook wij mee.
    Groet

Reacties zijn gesloten.