Haan in het kippenhok

Gisteravond was ik dus echt de haan in het kippenhok, zo met mijn vier dames. En in het verenigingsgebouw naast het schooltje waren de majorettes aan het oefenen met van die leuke, korte rokjes, dus de dames vonden dat ik erg verwend werd. Gezellig was het wel.
Maar vanmorgen was het even anders piepen. Toen ik vertrok regende het en toen ik aankwam regende het nog. En niet zomaar een beetje regen, nee, van die grote plensbuien. Ik ben maar over de weg gelopen, maar dat is wel voortdurend uitkijken geblazen. Ik moet zeggen dat de mensen wel voorzichtig rijden als ze me zien, maar als je net door de bocht bent zien ze je pas op het laatste moment natuurlijk. Maar alles ging goed en het was maar een stuk van 17 km vandaag, dus om twaalf uur was ik al in Morlaas in mijn besproken hotelletje. Het ziet er netjes uit en naast het hotel is een soort veredelde bar, waar ik tussen de middag heerlijk heb gegeten en inclusief de wijn en de koffie na was ik maar € 11 kwijt. Vanavond eet ik in het restaurant van het hotel en dat zal wel niet lukken voor dezelfde prijs. Morgenavond heb ik ook al iets besproken, dus dan ben ik ook weer onder de pannen.
Ik smeer mijn voet dapper in met de eoline elke keer, maar volgens mij helpt het geen zak. Mijn zusjes zullen nu wel weer commentaar hebben en het commentaar morgen zal er wel niet om liegen, gevoegd bij het commentaar van Geer. Ja, er valt dan een hoop wijze raad te weerstaan. Maar zoals ik gemerkt heb verdedigen ze me ook, zelfs als het vrouwen betreft.
Ik begin al aardig op te schieten naar Oleron St. Marie. Daar houdt de gids op en vanaf daar moet ik dus zelf de weg gaan zoeken. Dat zal me wat worden. Ik heb wel al een goede kaart gekocht, het enige vervelende is dat daar uiteraard niet op staat waar ik kan slapen en, dat is nog erger, of ik onderweg kan eten en waar!! Ziehier het leven vol ontberingen van de pelgrim!!

Een gedachte over “Haan in het kippenhok”

  1. Ja, ja, die arme pelgrim toch. Zeker, we hebben ernstig medelijden met hem, wanneer het zijn voet betreft en de regen, maar toch, als Sint Jacob zelf voor de staf zorgt zodat stok en staf weer kunnen vertroosten en dan met vier dames slapen en dat nog wel tegelijk, nou ja, noem dat maar ontberingen. En dan nog een route met om de 10 km een bar, kom daar maar eens om. Als je dan ook nog eens met een Engels ontbijt wordt verwend, dan vallen over het algemeen de ontberingen nog mee. Daar staat het sjouwen in de regen met een gewonde voet natuurlijk tegenover zodat de balans toch wel doorslaat in medeleven met de ontberingen van de pelgrim die Theo heet.
    Daarom veel sterkte op je verdere weg gewenst en beterschap met de voet.

Reacties zijn gesloten.