https://www.youtube.com/watch?v=Trn_fpOr_Nk&list=PLB1F107AE3D9343AD

Tja, ik ben weer thuis. Op maandag morgen ben ik om negen uur in Santiago in de trein gestapt en ik kwam dinsdag om één uur aan in Zaandam. Gery en Marnix gingen met het vliegtuig, maar dat ging mij veel te snel; na een wandeling van tweeëneenhalve maand kun je niet in tweeëneenhalf uur terugvliegen. Dan zou mijn lijf wel aankomen, maar mijn hoofd nog niet. Niet dat dat nu wel zo is. Als ik ’s nachts even wakker ben, is nog steeds mijn eerste gedachte: Waar ben ik?
Gisteren heb ik weer een stukje gewandeld hier in de omgeving en geloof het of niet, maar het was lastig. Geen rugzak, dus viel ik gevoelsmatig steeds voorover. Bovendien deden na een uurtje mijn voetzolen pijn, waarschijnlijk omdat ik andere schoenen aanhad. Kortom, het leven thuis valt nog heel niet mee.
Maar de thuiskomst was wel heel bijzonder, want Gery heeft tijdens mijn afwezigheid een schitterende lamp gemaakt in glas in lood.

Alles is erin verwerkt: de pelgrim met staf en rugzak, de gele richtingspijl van de camino, de schelp, ultreia en het wit-rood van de GR ’s. Heel erg mooi.
Van de buren kreeg ik behalve veel gelukwensen een heerlijke schaal met kaasjes en een fles wijn. Voor de geest en het lichaam is dus goed gezorgd.
Wat mij verraste is dat ik bij thuiskomst ineens heel anders tegen mijn eigen huis aankeek. Nou was dat ook weer niet zo gek, want Gery en de buren hebben intussen voor een nieuw hek tussen de tuinen gezorgd. Ik had daar altijd nee tegen gezegd, dus er is geprofiteerd van mijn afwezigheid, je kunt ook geen minuut van huis zijn of ze halen stiekeme dingen uit. Maar ik moet toegeven dat het wel erg mooi is geworden.
Verder lijkt alles toch anders en aan veel zaken heb ik maanden niet meer gedacht. Ik moet echt nog ‘landen’.
Ik heb nu de tijd om alle verslagen en commentaren op de website te herlezen. Wat een herinneringen komen er dan weer terug en misschien klinkt het overdreven, maar ook: wat een heimwee. Naar die dag over het voor mij hoogste stuk van de Picos de Europa bijvoorbeeld via Hospitales. Een dag om nooit meer te vergeten en een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt. Maar ook naar de noordkust van Spanje met zijn baaien en rotsen aan de ene kant en hoge bergen aan de andere.
Het was mijn derde camino. Veel mensen vragen me nu welke de mooiste was. Dat kan ik echt niet zeggen, want ze waren alledrie heel verschillend:
De eerste in 2006 vanaf Zaandam via Le Puy naar de Camino Frances was een echte pelgrimage: veel cultuur, veel geschiedenis en vooral veel nadenken.
De tweede in 2007 was zwaarder, maar ook korter. Van het Romeinse Arles via Hendaya en de prachtige Camino del Norte was meer sportief en minder spiritueel.
En dan nu in 2009 de derde: Vanaf Limoges weken alleen gelopen tot Monreal du Gers. Dat was misschien wel goed om mee te beginnen, dan kom je jezelf meteen goed tegen. Daarna was ik weer blij pelgrims tegen te komen op het stuk naar St. Jean Pied de Port. Toen via de GR 10 dwars door de Pyreneeën naar Hendaya. Dat was werkelijk erg zwaar om te doen, maar het is goed afgelopen en ik heb er een goed gevoel aan overgehouden. De natuur was er een droomwereld die ik niet kende, maar ik heb mezelf daar ook heel, heel klein gevoeld. Ook dat hoort bij een pelgrimage. Vervolgens weer die mooie kust en daarna het mooiste van alles: de Camino Primitivo door en over de bergen van Oviedo via Hospitales naar Lugo. Kortom, een afwisselende, geweldige route met alle ingrediënten voor een pelgrimage.
Ik weet niet of ik nog een keer naar Santiago zal lopen. Vanaf Lissabon en vanaf Sevilla moet het ook erg mooi zijn, hoorde ik. Maar aan de andere kant wil ik niet meer zo lang van huis zijn. De tijd zal het leren.
Ik heb op de Cabo Fisterra weer kleding verbrand. Dus het oude is weg, we beginnen weer opnieuw. De zon ging overweldigend mooi onder in de oceaan en kleurde de lucht veelbelovend……dus wie weet wat er nog komt!
Voor nu wil ik iedereen heel hartelijk bedanken voor alle reacties: op de website, per sms of telefoon, per kaart of brief. Het was geweldig.
Pelgrim Theo gaat nu weer gewoon terug naar het dagelijks leven, maar wel met een schat aan indrukken en ervaringen, die een leven lang zullen meegaan.
Het ga jullie goed: Ultreia en Buen Camino!!