Gisteravond heb ik heel goed gegeten. Ik word het dagmenu een beetje zat, want dat is in alle restaurants bijna hetzelfde, dus ik heb een mevrouw die een beetje Frans sprak, gevraagd naar een goed restaurant. Dat heeft ze me gewezen en daar zou ik ook al om half negen terecht kunnen.
Dat kon ook wel, ik mocht gewoon binnen, werd aan een tafeltje geïnstalleerd, maar kreeg geen eten voor negen uur. Voor die tijd werden er alleen maar ‘omtrekkende bewegingen’ gemaakt: servet gebracht, brood gebracht, water gebracht, enz. En toen het negen uur was, kwam het eten op tafel. Het kan gewoon niet hier in Spanje, vroeg eten, om half negen eten is net zoiets als bij ons om half vijf gaan eten. Het voegt gewoon niet.
Het eten was erg lekker: iets met asperges vooraf, een sole mio (soort biefstuk) met gebakken aardappeltjes en sla en een heerlijk dessert toe. Daarna kreeg ik koffie met cognac van het huis, dus ik ging goed gevoed en voldaan naar bed.
Vandaag heb ik weer lekker op mijn gemakje gelopen, weer zonder medepassagiers. Aardig is dat, ik loop nu voor de derde keer, maar iedere keer is anders. Dit keer zijn er minder pelgrims onderweg, ik denk dat dat komt omdat ze niet in de zomer willen lopen, maar het lopen gaat zo mogelijk nog relaxter dan de vorige keren. Ik loop gewoon heel lekker.
Toen ik in Ribadesella arriveerde, was ik eigenlijk van plan nog verder te lopen, maar het werd erg warm, 29 graden aan zee, en ik had geen zin meer. Dus ik ben gewoon gestopt. De jeugdherberg zit vol, dus het werd weer een hotel, Corrie! Een keurige kamer, 50 meter van de zee en inclusief ontbijt € 33. Ik snap echt niet hoe ze het kunnen doen voor dat geld, temeer daar dit toch een badplaats is. Het toerisme wordt nu trouwens duidelijk minder. Er zijn geen gezinnen met kinderen meer bijna, alleen een grote ‘grijze golf’. Bij aankomst in Ribadesella zag ik zowaar ook twee pelgrims.
Na het douchen en de was ben ik weer naar de stad gelopen op zoek naar een internetcafé. Ik werd naar de bibliotheek verwezen, daar hadden ze wel een computer. Ik hoorde van Gery dat de website gisteren uit de lucht is geweest, nou, mijn schuld is het niet, ik had niks gedaan! Maar ik begrijp dat Marnix weer druk bezig is geweest en dat ie het weer doet. Marnix: dank, dank, dank!
Na al deze werkzaamheden is het nu tijd voor ontspanning en ik doe net als de Spanjaarden: ik leef op straat. Dat wil zeggen: ik zit op een pleintje op een terras met een pilsje. Mijn enige zorg is nu dat dit pilsje bijna op is. Dus ik moet weer een nieuwe bestellen. Druk, druk, druk toch!
O, nu zie ik alweer twee pelgrims voorbij lopen.