Ja, deze eerste dag zijn de voeten niet moe geworden. Ik zat comfortabel in de trein. Om vijf voor half negen stapte ik in Amsterdam in de trein en met de middag was ik in Parijs. Daar begon meteen al de magie van de schelp: ik liep door Parijs en werd op de schouder getikt door een mevrouw van een jaar of zestig, die vroeg of ik soms naar St Jacques ging lopen. Ik vertelde dat dat inderdaad mijn bedoeling is, waarop ze zei: “Ja, maar echt helemaal?? O, ik wou dat ik mee mocht! Als u er bent, wilt u dan een gebedje voor me doen? Zeg maar: van een passante in Parijs”. Een leuk begin dus.
De trein naar Limoges zat vervolgens stampvol, ik was blij dat ik comfortabel eersteklas reisde. Dat is om de weelde af te leren, zie je. Maar ik moet zeggen dat ik weer vertrouwen heb in de Franse Spoorwegen, alles was keurig in orde en precies op tijd stapte ik in Limoges uit, waar het warm was en druk. De Tour de France is hier aangekomen, maar ik heb er niets van gezien. Daar had ik geen tijd voor, want toen ik bij mijn hotel kwam en de mevrouw van het hotel mijn schelp zag, riep ze: “O, maar dan moet u eerst gauw naar de kathedraal om een stempel te halen, anders is die dicht”. Ik kreeg een plattegrond mee en nu staat dus mijn eerste stempel trots te pronken!
Mijn hotel is klein, maar heel erg schoon en volgens mij heb ik de laatste kamer, want alles zit propvol! Goed, straks nog een rondje door de stad en dan vroeg onder de wol, want morgen gaat het echt beginnen!!