Vanmorgen ben ik in alle rust opgestaan en ontbeten. Ik had niet zo’n haast vandaag. Ik vertrok dan ook pas om acht uur en daarom heb ik onderweg niemand van mijn medepelgrims gezien. Die liepen allemaal voor me uit.
In het begin waren er een paar lastige stukken met veel losse stenen, maar daarna was het een keurige asfaltweg die naar beneden liep. Niet te steil, dus dat liep lekker.

Het is goed te merken dat ik nu weer in Galicië ben. Het grote verschil met Andalusië is wel, dat in je in Andalusië hele stukken liep waar echt helemaal niets was, zelfs niet aan de horizon en dat er nu wel weer elke 5 km een dorp is of iets wat daarvoor door moet gaan. Nu zie ik in de verte altijd wel een huis of toren. Dat is echt opvallend. Het heeft allebei zijn charme. Voordeel is nu wel, dat ik onderweg weer ergens kan koffiedrinken of iets eten.

In Ourense kwam ik eerst voorbij twee hotels zonder een enkele ster, maar die zagen er zo armoedig uit, dat ik daar geen zin in had. Tenslotte blijf ik hier twee nachten, dus een beetje comfort mag ik wel hebben. Nu kwam ik voorbij dit hotel, dat echt midden in de stad ligt en er goed uitzag. Goed, blijkt dit dus een viersterrenhotel te zijn. Ja, ’t is hollen of stilstaan met mij. Ik werd met egards ontvangen en het feit dat ik al 900 km heb gelopen maakt in zo’n hotel natuurlijk nog indruk. De meeste gasten komen uiteraard per auto.

Ik heb heerlijk gegeten. Buiten op een terras met een verrukkelijke salade, lekker stuk vlees, fruit toe en overgoten met een halve fles fantastische Rioja. Ja, een mens moet zijn vochtgehalte toch op peil houden, nietwaar? Nu hoor ik jullie mompelen dat dat ook met water kan. Dat heb ik voorzien, dus ik heb ook een fles water gedronken, hoor. Maar als je me nu vraagt wat lekkerder is, weet ik het wel.

Ik heb verder nog niets van de stad gezien, daar heb ik morgen de hele dag de tijd voor. Na het eten heb ik gewoon lui een dutje gedaan. Lekker, hoor!
Nu is het bijna zes uur, dus de middag begint. Ik ga mijn wasje doen en dan naar buiten om naar de ‘parade’ te kijken. Dat blijft leuk om te zien. Zo tegen een uur of zes komt iedereen zijn huis uit, keurig gekleed en dan gaan ze met zijn allen over straat lopen. Hier in de stad gebeurt dat, maar ook in de meest petieterige dorpjes.

Ik heb nog een paar dagen te gaan, maar merk dat ik al een beetje aan het afscheid nemen ben. Het einde komt angstwekkend dichtbij……..