Om kwart over zeven vertrok ik vandaag. Zonder koffie, want in het hotel was alles nog dicht. Ik hoopte in de stad nog een bar te vinden die open was, maar die hoop was vergeefs, alles was nog dicht.
Dus geen koffie, maar wel was ik getuige van een schitterende zonsopgang. Toro is gebouwd op hoge, rode rotsen en vanmorgen scheen daar de zon op. Een adembenemend gezicht.
Dus mijn dag was weer goed, al was de wandeling lang. Waarschijnlijk liep ik vandaag voor het laatst zonder ook maar een enkele pelgrim, lopend of fietsend, te zien. Na vandaag zal het wel weer drukker worden. Ik liep verder door het dal van de Douro en pas tegen twaalven kwam ik in een plaats waar ik koffie kon drinken en wat kon eten. Toen moest ik nog 15 km lopen.
Het was warm vandaag, minstens 25 graden. Lekker, hoor!
Om vier uur was ik aan de rand van Zamora. Op de brug heb ik een poosje stil gestaan, want het was toch wel een bijzonder moment: einde van de Camino de Levante. Het was eigenlijk best een zware tocht. Niet zozeer omdat de wegen lastig waren, maar per dag moet je grote afstanden afleggen en het vinden van een slaapgelegenheid is ook een heel gedoe. En het is een eenzame route. Ik heb daar zelf niet veel last van gehad, maar als je voor het eerst een camino gaat lopen, is deze route niet geschikt. Ik zou het niet doen tenminste.
Maar enfin, de laatste 37,5 km heb ik vandaag gelopen en het gidsje gaat nu dicht. Mijn gidsje is van 2009 en eigenlijk te oud. Inmiddels is er weer heel veel veranderd.

de albergue in Zamora

Even achteruit kijken en dan weer vooruit naar wat de rest van de tocht zal brengen. Het begin is al fantastisch, want in de albergue van Zamora stonden Margrit en haar Amerikaanse vriendin mij met open armen op te wachten.

Het is ontzettend leuk Margrit weer te zien. De Amerikaanse vriendin vertelde dat ze al veel over mij gehoord had en Margrit zei meteen tegen haar: “Zie je wel dat hij een veel te zware rugzak heeft?” Dat was de vorige tocht het eeuwige strijdpunt tussen haar en mij. Zij vond dat ik veel te veel meesjouwde en ik zei dat ik dat allemaal nodig had. Ze had het heel leuk gevonden dat er steeds mensen in de albergue waren gekomen die mijn groeten overbrachten. O ja, ik moet Gery mededelen dat zij mij er erg gezond uit vindt zien, dus dat het goed met me gaat. Bij deze!

Ik heb samen met haar Spaanse opvolgster de mooiste kamer in de albergue en, als ik het tegen niemand zeg, mag ik bij hoge uitzondering twee nachten blijven. Dat doe ik natuurlijk, veel te leuk om elkaar weer te zien. Wat de drukte betreft: er slapen hier vannacht elf mensen en zij vinden dat rustig! Voor mij is het dus druk, druk, druk.
Morgen ga ik me onder andere bezighouden met de rest van mijn route. Ik kan de route nemen die ik al gelopen heb, maar er is ook nog een andere route: La Hiniesta. Dat is de Via Portigues van de Via de la Plata, die ik vorige keer heb gelopen. Ik ga dan nu eerst naar het westen door het bovenste stukje van Portugal en dan naar Ourense. Ik heb daar geen gids van, dus ik ga me morgen oriënteren om te zien of dit haalbaar is en of ik het wil. Ik moet zeker weten dat er overnachtingsplaatsen zijn. Margrit kwam al met een boekje aandragen erover.
Maar welke weg ik ook neem, het is allemaal leuk en het zal wel weer heel anders zijn dan de Camino de Levante. Ik ben erg blij dat ik deze heb gelopen. Eerst morgen van een vrije dag genieten en het zal vanavond vast wel gezellig worden!