Mijn enige excuus is dat het nog vroeg was. Om half zes ben ik al opgestaan, even over zes was ik in de bar van het hotel voor het ontbijt en om kwart over zes stapte ik welgemoed de deur uit. Op het centrale plein zag ik al gauw een schildje met de Jacobsschelp en een gele pijl, dus dat ging uitstekend. Heel uitstekend, want ik kwam steeds weer de gele pijl tegen, dus mijn gidsje was niet nodig. Dacht ik… Op een gegeven ogenblik zie ik staan: spoorwegstation. Hè????? Dat ligt toch helemaal niet op mijn route???? Even het gidsje erbij gepakt en wat zie ik? Ik loop totaal de verkeerde kant op, maar ook echt de heel verkeerde kant. Dan kom ik tot de ontdekking dat ik niet op de camino de Levante loop, maar nu ineens bezig ben met de Camino sur-est. Die loopt van Allicante naar Santiago en beide camino’s kruisen elkaar. Ik ben dus nu echt een afgedwaald schaap. Inmiddels ben ik al een heel eind buiten de stad en teruglopen? Daar begin ik niet aan, ik loop niet terug!
Dus ik loop gewoon door. Het lastige is nu natuurlijk wel, dat ik hier geen gids van heb, dus er komt een moment dat ik de autoroute voor me heb. Zo vroeg is er geen hond op straat, dus ik kijk goed links-rechts-links en steek de autoroute gewoon over. Aan de overkant loop ik dus keurig rechts op de autoroute. Nog steeds geen auto te bekennen, maar nog geen vijf minuten later word ik aangehouden: politie! Of er nu ergens camera’s zijn, waarop ze de zaak in de gaten houden of dat het louter toeval is, weet ik niet, maar mij wordt allervriendelijkst toegevoegd dat ik verkeerd loop. “Ja”, zeg ik, “dat weet ik” en leg de zaak uit. “Nou, als u hier nu op het zandpad naast de autoroute gaat lopen, dan belandt u rechtstreeks in Tordesillas en bent u in ieder geval weer in de bewoonde wereld”. Het prikkeldraad wordt naar beneden vastgehouden, zodat ik er overheen kan stappen en dan loop ik op het veilige zandpad. Het is nog wel 23 km naar Tordesilla. De eerste 8 km loop ik direct naast de autoroute en dat is niet zo leuk natuurlijk, maar daarna buigt het pad af en kom ik in Rueda terecht. Een heel leuk wijndorp met allemaal grote wijnhuizen. Eerst maar een kop koffie voor de schrik en dan moedig voorwaarts. Er komen weer binnenpaden en om half één stap ik Tordesillas binnen. Ook dat is een erg leuke plaats met veel toerisme. Anders was ik hier dus nooit gekomen, dus zo zie je weer eens wat, moet je maar denken.
Maar ja, ik zal toch weer naar de camino de Levante moeten, dus ik heb maar eens gevraagd naar het busstation. Volgens het papier dat daar hing, zou er om half drie een bus komen. Ik heb er zo mijn twijfels over, maar om half drie precies stopt de bus en brengt mij in twintig minuten 30 km verderop naar Toro. Daar moet ik zijn, dus ik zit weer op de goede weg. Het afgedwaalde schaap heeft de weg teruggevonden.
Toro is ook een erg leuke stad. Uiteraard ligt de stad weer hoog en kijk je vanaf die hoogte op de Douro neer. Het is het feest der communie, want overal lopen hier meisjes van een jaar of twaalf als bruidje verkleed. Het is wel grappig, want uiteraard lopen ze als filmsterren devoot over straat, maar af en toe vergeten ze de devotie en net zag ik er drie die aan het voetballen waren in bruidstooi.
Het was schitterend weer vandaag, dus de wandeling was lekker en nu ben ik ineens een stukje opgeschoten en heb uiteindelijk een dag gewonnen. Als alles goed gaat, ben ik morgenavond in Zamora. Margrit belde al om te melden dat het Duitse echtpaar daar nu was en ook de groeten van mij had gedaan. Dus ik ben welkom!