Voordat nu iedereen begint te keffen, eerst even mijn verhaal lezen.
Toen ik vanmorgen wakker werd, kwam ik erachter dat mijn mobiel niet was opgeladen, ondanks het feit dat ik hem de hele nacht aan de oplader had gehad. Nou kan dat best, want hij is al heeeeeeel oud. Dus dat was tobben, want ik weet dat het thuisfront dan in de stress schiet en ik de onverbiddelijke woorden zal horen: “Zonder telefoon? Niet bereikbaar? Geen sprake van!! Kom maar terug!”
Dus wat is wijsheid? Ik kan nog wel een dag of twee verder, want ik heb twee batterijen, maar ik raak steeds verder het binnenland in en als ik dan geen winkel kan vinden…..
Dus ik nam een wijs besluit en dacht: “Ik ga vanmorgen eerst een nieuwe mobiel kopen en verder zie ik dan wel wat ik doe”. Aan de receptionist gevraagd of hier een winkel was van Vodafone en na een uitgebreid ontbijt bracht hij me keurig tot voor de deur. Het was vijf voor tien en het luik voor de winkel was nog half dicht, maar precies om tien uur ging het luik helemaal omhoog en stoof ik als eerste klant de winkel binnen. Ik legde het probleem uit, ze spraken een paar woorden Engels, maar begrepen het wel. Er werd ernstig naar mijn mobiel gekeken. “Hoe oud is hij?” Nu had ik gisteren gelezen dat Almansa 600 jaar oud is, dus ik zei: “Ongeveer net zo oud als de stad”. Toen was het ijs gebroken. En het aardige is dat er dan niet meteen uit het schap een nieuwe mobiel wordt gerukt, nee, eerst moest ik de oplader onderuit mijn rugzak halen. Helaas was er geen wonder gebeurd intussen en deed hij het nog steeds niet, maar achter uit de winkel werd een nieuwe oplader gehaald en ziedaar…. toch een wonder, want hij deed het! De oplader kreeg ik gratis, omdat ik pelgrim ben.
Vervolgens heb ik gevraagd of er een bus ging naar mijn volgende plaats Higueruela, want inmiddels was het te laat en te warm om nog te gaan lopen, aangezien het een heel lang stuk was vandaag van bijna 40 km. Nou, dat wisten ze niet, want ze gingen nooit met de bus, maar onmiddellijk werd er met kennissen getelefoneerd om dat te vragen. Ja, er reed een bus en razendsnel zochten ze ook even voor me op internet op hoe laat hij ging. Gewapend met werkende mobiel en getekende plattegrond naar de bushalte stapte ik de winkel weer uit.
Dus een warme douche voor Vodafone in Almansa!!
Het was nog wel even zoeken naar de bushalte en ik moest nog even vragen op het politiebureau, waar een heel dikke agent zich welwillend uit de stoel hees om me de weg te wijzen, maar ik kwam er en om half twaalf zat ik in een koele bus op weg naar Higueruela. In de bus zaten een stuk of twintig mensen en iedereen ging zich met me bemoeien. Waar ik heen moest? Gelach om de manier waarop ik de plaatsnaam uitsprak, waar haalt die man het vandaan, en vervolgens werd me bij elke halte gemeld dat ik er nog niet uit moest. Het was erg leuk, maar wat gaat zo’n bus hard, in drie kwartier was ik er.
Higueruela is net het decor voor een film: een pleintje met gemeentehuis, kerk en een hotel, ik geloof nog ergens een kruidenierswinkeltje, een paar huizen en dat is het. Maar het hotel is uitstekend. Ik heb een kamer met bad, tv en een kleine airco en inclusief het ontbijt betaal ik dan € 25. Vanmiddag heb ik ruim twee uur onder de palmbomen zitten eten voor in totaal € 9. O nee, ik heb me een uitspatting veroorloofd en koffie na genomen en die kostte een hele euro.
Verder heb ik het er vandaag van genomen en na het eten een kleine siësta gehouden, want het is hier weer iets boven 30 graden.
En wat die bus betreft…. zeg nou zelf….. als je de keus hebt tussen als een haas zorgen dat je weer bereikbaar bent of naar huis terug, wat doe je dan? Juist!