Het was vandaag ver, erg ver, maar het liep als een trein allemaal. Heerlijk was het. Ik heb in totaal ruim 38 km gelopen, maar het was fantastisch weer, het is hier gewoon nog zomer. En ik was wel moe na zo’n lange tocht, maar eigenlijk viel het nog wel mee.
Gisteren heb ik een Russisch meisje ontmoet, Nathalie, die zat in hetzelfde hotel als ik en vandaag zit ze ook weer in hetzelfde hotel. Ze woont in Spanje en spreekt Spaans en Engels, dus dat is makkelijk.
Toen ik vanmiddag iets zat te eten, ontmoette ik twee Nederlanders, die de Via de la Plata hebben gelopen. Ja, hier komen alle wegen weer bij elkaar en dat is wel leuk natuurlijk.
Ik zit nu in een hotel na Olveiroa en vlak voor Hospital, 3 km verder dan vorig jaar, maar in Olveiroa was geen enkele plaats meer beschikbaar. Nou ja, dat scheelt morgen weer.
Toen ik aankwam, stond de eigenaar me op te wachten en vroeg aan me: “Bent u die Duitser?” Ik zei: “Nee, ik ben Hollander”. “O”, zei hij, “dat is ook goed”. Vervolgens heeft hij mij een rondleiding gegeven over het hele landgoed heen en door het hotel. Toen ik vertelde dat ik vanmorgen in Negreira gestart was, ging hij aan iedereen vertellen hoe ver ik vandaag wel niet gelopen had. Het hotel is splinternieuw en de eigenaar nog zo enthousiast over pelgrims, dat je hier op elk moment van de dag kan eten. Dat zal volgend jaar wel over zijn, ben ik bang, maar nu is het prettig.
Het is wel lollig, want het hotel is nog niet helemaal klaar zelfs. Ik heb een prima kamer met een mooi bed, een keurige kaptafel, een mooie vloer. Alleen de muur is nog niet gestuct en ik kijk daar tegen de stenen blokken aan. Uit het plafond hangen allerlei geheimzinnige draden, waaraan nog iets moet worden opgehangen. Maar dat mag me allemaal de pret niet drukken.
Morgen is het dan mijn laatste wandeldag, als alles goed gaat. Vreemd hoor, dat het dan weer afgelopen is. Dat zal weer erg wennen worden!