Luxe hotel

Het was vandaag een heel mooie route door dalen en rivierbeddingen. Dus dat was prima, het weer was ook prima. Ik heb 13 km gelopen, toen ben ik gestopt in Conimbriga. Dit is een heel klein dorpje met een enorme opgraving van een Romeinse stad. Dat wilde ik natuurlijk zien, maar ik dacht slim te zijn. Soms echter denk je wel slim te zijn, maar blijkt dat achteraf niet het geval en zo was het ook nu. Ik dacht namelijk: “Ik ga eerst een hotel zoeken, zodat ik mijn spullen weg kan zetten en dan daarna naar de opgraving”. Het idee was puik, alleen bleek het hotel 3 km verderop te liggen en om de opgraving te bekijken, moest ik dus later weer 3 km heen en terug.
Als troost is het hotel lekker luxe: een mooie kamer, een badkamer met bad en douche, airco, een zwembad, minibar, etc. Dus ik heb mezelf verwend.
Met mijn voet gaat het niet veel beter, maar ik heb een besluit genomen: morgen neem ik een taxi naar Coimbra, dat is een grote stad en daar is vast wel een schoenmaker te vinden. Ik ga in ieder geval proberen er een te vinden die mijn schoenen kan ‘uitdeuken’. Het is in ieder geval het proberen waard.
Gery raadde me al aan een stuk uit die schoen te snijden, maar dat is natuurlijk weer een echte ‘vader Groot’-oplossing. Als ik dat doe, krijg ik waarschijnlijk weer rare randen die wonden veroorzaken. Dus daar waag ik me nog maar even niet aan.
Na dit kloeke besluit ben ik toch maar naar de opgraving gegaan. Het zijn wel handige mensen hier, want om daar te komen, moet je door een park wandelen. Alleen mag je daar niet in zonder toegangskaartje en dat kaartje moet je halen in het museum een kilometer verderop. Dus zodoende kom je vanzelf ook eerst in het museum.
Enfin, eigenlijk viel toen de opgraving een beetje tegen. ik zag wel allerlei muurtjes en zo, maar er was nergens een uitleg of een tekening hoe het eruit had gezien. Ik kon me er niet veel bij voorstellen.
Ik heb niet eens tijd gehad om een dutje te doen en mijn kleren te wassen en zit nu in een supermarkt verslag aan Gery uit te brengen. Dus sorry, maar de plicht roept!