Tag archieven: featured

2013: Camino de Levante

Camino de Levante

Twee maanden zijn alweer voorbij gevlogen sinds ik op 5 juni weer thuis kwam. Maar de herinneringen aan de Camino de Levante zijn nog heel levend. Misschien komt dat ook omdat ik deze twee maanden bijna elke dag bezig ben geweest met mijn film, want dat was een heel karwei. Eerst heb ik alle niet ter zake doende beelden moeten wissen en daarna moest er een geheel van gemaakt worden. Bijna de hele tocht beleef je dan opnieuw: alle ontmoetingen en de schitterende landschappen.
Elke keer weer verwacht ik dat ik het nu wel gewend ben, maar het tegendeel is waar. Elke tocht is weer nieuw en ik kan daar heel erg van genieten.

De Camino de Levante, die vanaf Valencia naar Zamora gaat, is een reis door de eenzaamheid. Dikwijls wandel je hele dagen alleen, met slechts bij vertrek en bij aankomst een dorp of stad. Maar vooral in het voorjaar is de natuur soms adembenemend mooi. Heel veel bloemen overal en bloeiende bomen. En van tijd tot tijd heel mooie historische steden. Niet alleen grote steden zoals Toledo, Avila, Zamora zijn heel mooi om te bezoeken, maar het zijn toch vooral ook de kleine stadjes en dorpen waar je in het echte Spanje ontzettend aardige en behulpzame mensen ontmoet.

Na Zamora wordt het ineens drukker op de Via de la Plata, maar echt druk wordt het pas op de Camino Frances na Astorga. Daar zag ik binnen tien minuten meer peldrims dan in de vijf voorafgaande weken. Dat is even schrikken en ik had er een paar dagen spijt van dat ik deze route genomen had, maar ook dat heeft weer zijn goede kanten. Bovendien kon ik vergelijken met de eerste camino die ik liep in 2006.

Van dat alles heb ik dus een video gemaakt. Als je Everytrail aanklikt (Camino de Levante) in de linkerkolom, dan krijg je een kaartje te zien van Spanje met daarop mijn route ingetekend. Bij inzoomen zie je zelfs waar ik verkeerd gelopen ben. Automatisch gaat er een filmpje draaien en kun je dus zien wat er gebeurde vanaf Valencia. Bij elk puntje op de route hoort een filmpje. Nu zijn de kaartjes nogal klein, maar diezelfde filmpjes staan ook op You Tube en daar kun je ze op schermgrootte zien. Zoek op “Theo den Otter”. Klik dan op ‘Kanaal’. Onderaan staan dan de diverse afspeellijsten.
Alleen zie je dan natuurlijk geen kaart daarbij.

Ik hoop dat jullie een indruk krijgen van de reis waar ikzelf zoveel plezier aan heb beleefd.

Iedereen heel erg bedankt voor de reacties op alle mogelijke manieren. Ik heb het heel erg op prijs gesteld dat zoveel mensen geïnteresseerd waren.

Que te vaya bien y hasta la vista!

Saludos

Theo

2011: Via de la Plata

Via de La Plata

1 reactie

Het is alweer langer dan een maand geleden dat ik in Santiago de Compostela ben aangekomen. De kruitdampen zijn inmiddels weer opgetrokken en het leven herneemt weer zijn normale gang. Het is zoals het is, maar ik heb nog wel een beetje ‘heimwee’ naar die mooie weken. Want dat waren het in ieder geval.
Maar ja, thuisgekomen zit er toch niets anders op dan je rugzak weer opruimen. Tenminste, zo zou het moeten. Maar eerlijk gezegd staat hij er nog steeds. Ik heb het wasgoed er natuurlijk wel uitgehaald, maar verder staat hij als het ware nog klaar om weer te vertrekken. Niet dat ik dat doe natuurlijk, je moet verstandig zijn.

Die rugzak is voor mij gedurende nu vijf camino’s naar Santiago een symbool geworden. Daar zit alles in dat echt nodig is. En hoewel hij best zwaar kan zijn, voelt het gewoon lekker op mijn rug. Wat zou Freud daarvan zeggen?

Kortom, het was weer een geweldige ervaring. En het leuke is dat elke tocht weer zo heel anders is. Niet alleen omdat de routes allemaal verschillend zijn natuurlijk. Maar op deze laatste camino, de Via de la Plata, was de sfeer weer heel anders dan bijvoorbeeld op de Camino Frances. Er waren veel minder refugio’s, dus je ziet elke avond weer dezelfde mensen met wie je dan toch een soort band opbouwt. Deze route was ook minder ‘spiritueel’, als ik het zo mag zeggen. Je komt Santiago pas echt tegen als je in Galicië bent. Voor die tijd, vanaf Sevilla, zijn het vooral de Romeinen die hun sporen hebben achtergelaten.

Als je de Camino Frances loopt, kom je vooral de Middeleeuwen tegen. De meeste verhalen onderweg zijn in die tijd ontstaan. Op de Via de la Plata gaat de geschiedenis veel verder terug. Daar gaat het over de Phoeniciërs, Grieken, Romeinen en Visigoten. En natuurlijk ook over de Moren, die geweldige dingen hebben achtergelaten. Niet alleen in hun bouwwerken, maar ook in de taal en de cultuur.

Om maar niets te vergeten (hoe zou ik dat kunnen) ben ik weer een film aan het monteren. In de komende tijd zal ik daarvan weer korte stukken op internet zetten. Op de startpagina van deze site zie je een link naar EveryTrail. Daar staat de hele route al op een kaart. Van tijd tot tijd zal ik daar stukjes film bij zetten, zodat het een geheel wordt. Ik hoop dat jullie daar ook met plezier naar zullen kijken.

In ieder geval iedereen ontzettend bedankt voor alle reacties en commentaar. Het is altijd weer leuk te merken dat zoveel mensen die dagelijkse stukjes lezen.

Of er nog een volgende camino komt………?
Ik weet dat echt nog niet. Ik heb dit jaar met heel veel genoegen en nagenoeg zonder problemen gelopen. Maar ja, hoe dat volgend jaar zal zijn? De camino heeft mij geleerd niet teveel vooruit te kijken. Mireille Verplancke uit Gent had in 2006 al als motto op de camino: ‘loslaten en toelaten’. En zo is het in Zaandam ook……. denk ik.

Dus voor iedereen, wandelaar of geen wandelaar, pelgrim of geen pelgrim…… BUEN CAMINO

Pelgrim Theo

2010: Camino Portugues

Camino Portugues

1 reactie

Het is alweer twee maanden geleden dat ik mijn Camino Portugues heb afgesloten op Cabo Fisterra. De tijd is sindsdien voorbij gevlogen, lijkt het. Om te beginnen en ook om een beetje te ‘landen’ zijn Gery en ik aansluitend op het familieweekend een weekje in Hellendoorn gebleven. Daarna neemt het ‘gewone leven’ weer een loopje met je. Alles draaide hier natuurlijk gewoon door, terwijl ik daar in Portugal een beetje langs de weg liep te slierten, zoals Gery dat zegt.

Maar de kruitdampen zijn nu toch echt wel opgetrokken. Om te beginnen ben ik heel lang en druk bezig geweest met het samenstellen van mijn videofilm. Het is iedere keer weer een hele klus om van zoveel materiaal een duidelijk overzicht te maken van wat ik heb beleefd. Voor mij is het natuurlijk wel duidelijk, maar het moet ook nog een beetje interessant zijn voor degene die er naar kijkt. Ik zou alles willen laten zien, omdat ik alles belangrijk vind en leuk, maar voor anderen verveelt dat natuurlijk heel snel, want het zegt hen niets. Kortom, het was een heel gevecht met mezelf om zoveel in te korten. Maar uiteindelijk is het toch gelukt er een film van te maken die een indruk geeft van de Camino Portugues zoals ik die beleefd heb.
Omdat die film toch nog iets te lang bleek om op deze site te zetten, heb ik daar nog een korte impressie van gemaakt.

https://www.youtube.com/watch?v=bOPhsX_SLYo&list=PLA33D78A90D84869B

Steeds als ik met het monteren van de film bezig was, kwamen alle herinneringen weer boven. En het leuke is dat ik mezelf dan nog veel meer herinnerde dan wat er op de film te zien is. Hoe heet het was op enkele dagen en hoeveel pijn ik had aan mijn linkervoet. En als je dan thuis zit met een kopje koffie bij de hand, kijk je daar toch weer met heel andere ogen naar dan op het moment zelf.

De tocht was soms zwaar, maar het wandelen in Portugal is me toch heel goed bevallen. Het is weer een heel ander land dan Spanje. Ik heb heel aardige en lieve mensen ontmoet. Dikwijls ging de communicatie wel moeizaam, maar bijna iedereen deed toch alle moeite om me moed in te spreken of op weg te helpen. Er zijn toch echt heel veel aardige en lieve mensen op deze wereld. Niet alleen in Portugal, ook de vele reacties op de website, waar Gery elke dag weer kans zag om een begrijpelijk verhaal te maken van mijn belevenissen, waren steeds weer om naar uit te kijken. Ook nu nog kom ik mensen tegen die met mij over gebeurtenissen beginnen die ze op de website gelezen hebben.

Na thuiskomst ben ik natuurlijk meteen naar mijn schoenmaker gegaan. Die heeft mijn schoenen met een resoluut gebaar in de vuilnisbak gedeponeerd. Ze waren niet bruikbaar meer en ook niet te repareren. Ze waren niet alleen erg versleten maar er zat ook veel bloed, zweet en tranen in die schoenen.
Weg ermee en nu loop ik weer te wandelen op keurige nieuwe schoenen. Goed voor de volgende camino (misschien). Nog heel veel dank voor het mee beleven van alles onderweg. Het inspireert misschien wel om nog een keer op weg te gaan.
Wie weet, ik zal jullie op de hoogte houden.

2010: Stelling van Amsterdam

De stelling van Amsterdam

stelling-van-amsterdam

Het is voorjaar en dan begin ik weer een beetje onrustig te worden. Ik wilde nog wel eens uitproberen of die ‘papbenen’ van mij nog in een goede conditie zijn na zo’n lange rustperiode. Maar je moet natuurlijk altijd redelijk blijven en daarom heb ik het idee opgevat om de route langs de forten van de Stelling van Amsterdam te lopen. Die route begint in Volendam en eindigt ca 150 km verder in Muiden. Als je de route precies volgt, heb je bij aankomst in Muiden ca veertig forten, inundatiesluizen, dijken en munitiemagazijnen gezien.

Goed, ik ben dus op maandag 22 maart 2010 in Volendam begonnen. De start was heel koud, maar verder is het de hele week erg mooi weer geweest. Eigenlijk kende ik die stelling niet. Ik had er wel eens van gehoord, maar nooit iets bezocht. Dus verwachtte ik deze week toch wel een of ander fort te kunnen bezoeken. Dat gaat dus niet! In geen enkel fort heb ik deze week ook maar iets kunnen bezichtigen. Dat schijnt wel te kunnen, maar dan uitsluitend op speciale dagen: weekends of feestdagen bijvoorbeeld. Veel forten zijn verhuurd, vooral aan wijnhandelaren, maar ook allerlei andere bedrijven hebben ruimtes gehuurd, zoals restaurants of een schietvereniging. Ik heb dus alle forten van de buitenkant moeten bekijken.

Ik moet zeggen dat veel forten, van buiten althans, wel heel veel op elkaar lijken. En als je dan zo’n veertig forten bezoekt is het al een ‘gebeurtenis’ als er plotseling een rond fort blijkt te zijn, zoals bijvoorbeeld aan het Uitermeer.
Het is best een mooie route om te lopen, alhoewel er wel erg veel asfalt in zit. Een van de aardige dingen vond ik de contrasten tussen de verschillende dagen. Het begin in Waterland is heel weids en stil. Daarna naar Purmerend en de Zaanstreek, dus veel drukte. En dan langs Hoofddorp en Schiphol met de hele dag het geweldige lawaai van snelwegen, vliegtuigen en treinen. Vervolgens weer de route langs de Amstel na Uithoorn en de stilte bij Botshol, zo dicht bij Amsterdam en toch zo heel landelijk.
Het was een heel afwisselende route waar veel te zien is, maar waar ik waarschijnlijk op een andere keer met de auto langs zal moeten rijden om de forten van binnen te bezoeken.
Dat ga ik ook zeker doen!!

2009: Camino Primitivo

Camino Primitivo

1 reactie

https://www.youtube.com/watch?v=Trn_fpOr_Nk&list=PLB1F107AE3D9343AD

Aankomst-Zaandam-web

Tja, ik ben weer thuis. Op maandag morgen ben ik om negen uur in Santiago in de trein gestapt en ik kwam dinsdag om één uur aan in Zaandam. Gery en Marnix gingen met het vliegtuig, maar dat ging mij veel te snel; na een wandeling van tweeëneenhalve maand kun je niet in tweeëneenhalf uur terugvliegen. Dan zou mijn lijf wel aankomen, maar mijn hoofd nog niet. Niet dat dat nu wel zo is. Als ik ’s nachts even wakker ben, is nog steeds mijn eerste gedachte: Waar ben ik?
Gisteren heb ik weer een stukje gewandeld hier in de omgeving en geloof het of niet, maar het was lastig. Geen rugzak, dus viel ik gevoelsmatig steeds voorover. Bovendien deden na een uurtje mijn voetzolen pijn, waarschijnlijk omdat ik andere schoenen aanhad. Kortom, het leven thuis valt nog heel niet mee.
Maar de thuiskomst was wel heel bijzonder, want Gery heeft tijdens mijn afwezigheid een schitterende lamp gemaakt in glas in lood.

lamp-web Alles is erin verwerkt: de pelgrim met staf en rugzak, de gele richtingspijl van de camino, de schelp, ultreia en het wit-rood van de GR ’s. Heel erg mooi.
Van de buren kreeg ik behalve veel gelukwensen een heerlijke schaal met kaasjes en een fles wijn. Voor de geest en het lichaam is dus goed gezorgd.
Wat mij verraste is dat ik bij thuiskomst ineens heel anders tegen mijn eigen huis aankeek. Nou was dat ook weer niet zo gek, want Gery en de buren hebben intussen voor een nieuw hek tussen de tuinen gezorgd. Ik had daar altijd nee tegen gezegd, dus er is geprofiteerd van mijn afwezigheid, je kunt ook geen minuut van huis zijn of ze halen stiekeme dingen uit. Maar ik moet toegeven dat het wel erg mooi is geworden.
Verder lijkt alles toch anders en aan veel zaken heb ik maanden niet meer gedacht. Ik moet echt nog ‘landen’.
Ik heb nu de tijd om alle verslagen en commentaren op de website te herlezen. Wat een herinneringen komen er dan weer terug en misschien klinkt het overdreven, maar ook: wat een heimwee. Naar die dag over het voor mij hoogste stuk van de Picos de Europa bijvoorbeeld via Hospitales. Een dag om nooit meer te vergeten en een letterlijk en figuurlijk hoogtepunt. Maar ook naar de noordkust van Spanje met zijn baaien en rotsen aan de ene kant en hoge bergen aan de andere.
Het was mijn derde camino. Veel mensen vragen me nu welke de mooiste was. Dat kan ik echt niet zeggen, want ze waren alledrie heel verschillend:
De eerste in 2006 vanaf Zaandam via Le Puy naar de Camino Frances was een echte pelgrimage: veel cultuur, veel geschiedenis en vooral veel nadenken.
De tweede in 2007 was zwaarder, maar ook korter. Van het Romeinse Arles via Hendaya en de prachtige Camino del Norte was meer sportief en minder spiritueel.
En dan nu in 2009 de derde: Vanaf Limoges weken alleen gelopen tot Monreal du Gers. Dat was misschien wel goed om mee te beginnen, dan kom je jezelf meteen goed tegen. Daarna was ik weer blij pelgrims tegen te komen op het stuk naar St. Jean Pied de Port. Toen via de GR 10 dwars door de Pyreneeën naar Hendaya. Dat was werkelijk erg zwaar om te doen, maar het is goed afgelopen en ik heb er een goed gevoel aan overgehouden. De natuur was er een droomwereld die ik niet kende, maar ik heb mezelf daar ook heel, heel klein gevoeld. Ook dat hoort bij een pelgrimage. Vervolgens weer die mooie kust en daarna het mooiste van alles: de Camino Primitivo door en over de bergen van Oviedo via Hospitales naar Lugo. Kortom, een afwisselende, geweldige route met alle ingrediënten voor een pelgrimage.
Ik weet niet of ik nog een keer naar Santiago zal lopen. Vanaf Lissabon en vanaf Sevilla moet het ook erg mooi zijn, hoorde ik. Maar aan de andere kant wil ik niet meer zo lang van huis zijn. De tijd zal het leren.
Ik heb op de Cabo Fisterra weer kleding verbrand. Dus het oude is weg, we beginnen weer opnieuw. De zon ging overweldigend mooi onder in de oceaan en kleurde de lucht veelbelovend……dus wie weet wat er nog komt!
Voor nu wil ik iedereen heel hartelijk bedanken voor alle reacties: op de website, per sms of telefoon, per kaart of brief. Het was geweldig.
Pelgrim Theo gaat nu weer gewoon terug naar het dagelijks leven, maar wel met een schat aan indrukken en ervaringen, die een leven lang zullen meegaan.
Het ga jullie goed: Ultreia en Buen Camino!!

2007: Camino del Norte

Camino del Norte

3 reacties

 

Eindfoto-web

Het is nu al weer bijna twee maanden geleden dat ik op de Cabo Fisterre ben aangekomen. Dat was op 1 juli. De kruitdampen van de terugkomst zijn inmiddels wel opgetrokken en al snel nam het ‘gewone’ leven weer alle tijd in. De laatste week van de tocht heb ik veel postadressen en e-mail adressen uitgewisseld met mijn ‘camino-familie’, dat wil zeggen met de mensen waarmee ik vooral de laatste tijd veel ben opgetrokken. Dat was trouwens een kenmerkend verschil met mijn tocht van 2006. Dit jaar ben ik veel meer met andere mensen bezig geweest. Alhoewel het op de Camino del Norte veel rustiger is in vergelijking met de Camino Frances, ga je intensiever met iedereen om. Er ontstaan heuse vriendschappen die niet meteen vervlogen zijn na aankomst in Santiago. Ik krijg nu bijvoorbeeld nog steeds post en e-mails van mensen met wie ik gelopen heb. Ook kreeg ik een CD vol met foto’s van het Duitse stel uit Stuttgart. Jullie weten nog wel: degenen die mijn klompjes hebben laten liggen op straat en die mij later nieuwe (Spaanse) klompjes gegeven hebben.

Wat ernstiger is, is het feit dat iedereen ook mijn film zo snel mogelijk wil hebben, want daar staat iedereen natuurlijk ook op. Maar aangezien ik ca zes uur videofilm heb opgenomen, is het een behoorlijke opgave daarvan een acceptabele versie van ongeveer een uur te maken. En je zult het altijd zien: op het cruciale moment haperde ook mijn computer. Dus alles zat tegen. Gelukkig heb ik Marnix. Hij heeft mij gered door een nieuwe brander te monteren en zijn vader weer een lesje computertechniek bij te brengen. De film is nu af, maar is wel één uur en vijftig minuten geworden. Het ging niet anders. Door het maken van die film blijf je natuurlijk wel steeds bezig met het caminogebeuren: het blijft in je hoofd zitten.
Vorig jaar heeft iemand mij gezegd dat de camino uit 3 delen bestaat:
1) de voorbereiding die wel een jaar kan duren,
2) de camino zelf, die enkele maanden duurt en
3) het afkicken en dat kan wel twee jaar duren.
Hij heeft gelijk, denk ik.
Alleen, ik heb de oplossing gevonden: gewoon plannen maken voor een volgende wandeling. Want het is geweldig om te doen. Jullie hebben het zelf gelezen, denk ik. Elke dag is er wel iets om over te praten. Elke dag zijn er ervaringen met mensen of gedachten waar je dan weer heel lang over kunt ‘bomen’.
Kortom: als de omstandigheden het toelaten, zou ik graag nog een keer de pelgrimstocht maken. Want zoals een ander zei: “Met wat voor idee je ook mag vertrekken: sportief, spiritueel of historisch, iedereen komt als pelgrim aan”. En dat verschilt dan weliswaar ook per individu, maar het is wel de waarheid.
Dus: ieder zijn eigen camino.
Nogmaals heel erg bedankt voor alle inspiratie van jullie kant door middel van reacties op de site, door post onderweg en door sms-jes. Het maakte de tocht alleen maar waardevoller.
Het ga jullie goed en ik hou je op de hoogte van een eventuele volgende tocht.
Vaje con Dios
Pelgrim Theo