Gisteravond heb ik het heel gezellig gehad met een Duitser, Alexander. Zo gezellig, dat ik een beetje met een houten kop wakker werd. Om daar iets aan te doen ben ik maar vanaf Monte de Gozo gaan lopen. Dat is niet ver, maar 5 km, net genoeg om goed wakker te worden. Koud was het wel, want ik liep in mijn T-shirt. Ik had geen jas meegenomen, want straks schijnt de zon, dan is het lekker warm en loop je de hele dag met je jas te zeulen. Maar ja, ik moest er wel voor lijden, want ook op het plein voor de heilige deur was alleen schaduw en er stond alweer een hele lange rij te wachten.
Uiteindelijk werd het wachten beloond, ik schoof steeds een eindje op, totdat het mijn beurt was om door de deur te gaan. Nou, stel je er niet teveel van voor. Het is gewoon een deur die openstaat en dan loop je door een gat in de muur en ben je binnen. Binnen word je keurig langs een afgezette route geleid, die langs het beeld van Sint Jacob gaat, en dan sta je weer buiten. Maar goed, alle zonden zijn mij nu vergeven, daar houd ik het maar op.
de heilige deur
Na de koffie ben ik de kerk weer ingewandeld. Het was pas kwart voor elf en de mis begint om twaalf uur, maar de kerk was al barstensvol!! Er was geen enkele zitplaats meer. Nou snap ik ook hoe het gaat. Er is namelijk ook een mis om elf uur. De mensen die daar naar toe gaan, blijven daarna gewoon zitten voor de mis van twaalf uur. Geen wonder dat het atijd zo vol is. Er kon vandaag echt geen kip meer bij en ik heb dus twee uur moeten staan. Dat is pas afzien, ik had na afloop hele stijve benen. Je moet er iets voor over hebben.
Tussen de middag heb ik heerlijk gegeten: meloen met ham, een hele goede biefstuk en aardbeien met slagroom toe. Dus de calorieën zijn weer op peil.
Nu zit ik lekker op een terrasje met het koppie in de zon met een bakkie koffie. Het is hier ontzettend gezellig, een en al leven. Alleen de wind is een beetje kil, ik denk dat ik nog maar een truitje ga kopen.
Ik heb afscheid genomen van mijn Duitse vrienden, die vliegen woensdag terug en lopen niet naar Fisterra. Ik ga vanavond een beetje bijtijds terug naar mijn slaapplaats, eet daar iets en dan morgenochtend met de eerste bus terug naar Santiago de Compostela om aan de kilometers naar Fisterra te beginnen.
Proficiat, deze onheilige Jacob kijkt met respect tegen je prestaties op. Je bent het werkelijk waard om door de heilige deur te gaan en als ik het voor het zeggen zou hebben, waren je zonden al lang vergeven voor je vertrok.
Hulde!! Helaas zag ik pas vandaag, maandag, dat je te zien zou zijn, anders had ik vast gekeken, maar je kunt niet alles hebben. De reisverslagen waren boeiende lectuur.
Groeten