Het was een stevig dagje vandaag, maar echt schitterend. Om zeven uur vanmorgen vertrok ik in het donker en beleefde weer het fenomeen van de ochtendnevel, die langzaam optrok en de lucht die steeds blauwer werd. Het is en blijft een schitterend gezicht. Toen was het dus klimmen geblazen en stevig ook, maar om een uur of elf stonden Jason, die ik onderweg weer tegenkwam, en ik dan bovenop de eerste berg. Dat voelt dan echt geweldig. Het is heel stil en je ziet van alles. We zijn door dieppaarse heidevelden gelopen, waarin nog wilde paarden rondlopen. We passeerden ook het karkas van een paard, dat het kennelijk niet overleefd heeft. Ja, zo gaat dat ook natuurlijk, dat hoort er ook bij. En dan de ruïnes van oude herbergen, het verleden trekt aan je voorbij en als je hier niet tot rust komt, lukt het je nergens.
De rest van de dag hebben Jason en ik samen gelopen en toen we de tweede berg beklommen, werd het bewolkt en koud. De lange broek moest dus weer uit de rugzak komen en we hadden gewoon ijskoude handen.
Maar dan daal je weer een beetje af en dan wordt het weer warm met een strakblauwe lucht. Na een stevige tippel waren we om half zes in Berducedo, waar nog net één plaatsje was in de albergue voor Jason. Ik moest nog een eindje verder, maar 500 meter verder vond ik een bed & breakfast, dus ook ik was onder de pannen voor vannacht. Er is hier één restaurantje, maar dat is dicht op zaterdag, want dan ‘komt er toch niemand’. Maar de oude mevrouw van mijn bed & breakfast maakt een maaltje voor me klaar, dus ik kom niet om van de honger. Het is wel leuk te merken hoe ze hier nog veel respect hebben voor ons pelgrims, omdat we de ‘hoge’ route hebben genomen. Mensen leven hier erg met je mee en zijn gastvrij en reuze vriendelijk.
Het enige nadeel is dat ik haast geen bereik heb met de telefoon, iedere keer wordt het gesprek met Gery na een paar zinnen afgebroken, dus het nieuws en verdere verhalen houden jullie even tegoed. Morgen volgt er nog een stevige dag met één berg of liever gezegd een dal, want ik zit nu op een berg, daal morgen af naar 100 meter en dan weer omhoog. Maar geen nood, het is echt absoluut de moeite waard en ik geniet enorm. O ja, dat vergeet ik steeds te zeggen, maar ik geniet ook erg van jullie berichten op de website. Als ik ze zelf niet kan lezen, leest Gery ze voor en het doet me goed te zien dat jullie meeleven en in gedachten meelopen!.