Vanmorgen was ik de laatste van de elf die vertrok. In het begin liep ik door eucalyptusbossen. Gaandeweg werd het steeds drukker met pelgrims die Santiago roken en schoolklassen die liepen te zingen.
Het weer is schitterend, niet te warm en niet te koud, zon overal.
Vanmiddag kwam ik een groep Noorse bejaarden tegen, die een week lang naar Santiago liepen.
Om één uur was ik alweer op de plaats van bestemming voor vandaag: de Monte de Gozo oftewel Berg der Vreugde. Op de helling staat een kamp, dat gebouwd is voor het bezoek van de paus een paar jaar geleden en in de barakken kunnen driehonbderd pelgrims slapen. Er is ook een grote barak, die ‘hotel’ heet en daarin heb ik mijn intrek genomen.
Om half acht ben ik naar de mis gegaan in de kapel van San Marco, die geleid werd door een Spaanse en Italiaanse priester. Het hele koor bestond uit zegge en schrijve één mevrouw, die misschien niet zo mooi zong, maar wel vol overgave en daar gaat het tenslotte om.
Eten heb ik dit keer gedaan in een zelfbedieningsrestaurant en nu ga ik vroeg naar bed. Marnix en Gery zijn intussen in Santiago aangekomen, dus alles is klaar voor de aankomst. Ik heb hen gezegd dat ik hen morgenochtend om tien uur verwacht midden op het plein voor de kathedraal, op de gedenksteen. Nu moet ik wel zorgen dat ik er dan op tijd ben, anders hoor ik dat nog jaren!